Crna Gora za razliku od Srbije je država koja zna gde su joj granice

Izdvajamo

• Mala digresija, sam car Konstantin, inače najzaslužniji za to što danas Irinej i Francisko nisu na čelu nekakvog kulta, već etablirane, organizovane religije, krstio se na samrtnoj postelji, a pre toga je stigao da ujedini carstvo, predsedava crkvenim saborom, u isto vreme bude odan kultu Sunca, ubije ženu, sina i sestrića, i ostane zapamćen kao “prvi hrišćanski car”. Toliko o nekrštenim vladarima koji ne osnivaju crkve.

Povezani članci

• Milanović: Ulazimo u nešto što znamo da je dobro, ali što se mijenja
• CRNA GORA: IZBORI NEĆE DONIJETI SUŠTINSKE PROMJENE
• Godinu dana poslije, bez odgovornih za sukobe na Cetinju
• Robert W. McChesney: Novinarstvo koje od ljudi pravi idiote
• Zdravstvo u raljama politike
• Nema ništa od mostarizacije cijele BiH

Postoji nešto izuzetno uznemiravajuće kada se probudite uz zajedničku konferenciju patrijarha SPC i predsednika Srbije, u kojoj izražavaju zabrinutost zbog položaja Srba van “matice”. Uznemirava ne samo podsećanje na blisko istorijsko iskustvo, nego i lakoća kojom izleću svakojake istorijske analogije, nepažnja kojom se izriču kategoričke tvrdnje koje mogu da imaju dalekosežne posledice i na kraju ogromna količina neistina koje se izgovore.

Neverovatno je koliko je prisutno i popularno u srpskoj javnosti porediti trenutnu situaciju u Crnoj Gori, sa ustaškim genocidom. Ogromna težina izgovorenog je na prvom mestu kolosalna uvreda za sve žrtve ustaškog terora. Porediti spor oko crkvene imovine, sa brutalnim ubijanjem, iseljavanjem, silovanjem pokazuje zaista ogromno nepoštovanje prema nastradalima. A upravo to rade figure na najvišim pozicijama. Pokazuju to jedno morbidno i perverzno uživanje i hvalisanje, maltene takmičenje u iskazivanju broja ubijenih pripadnika “svog” naroda. Ima tu nešto od mentaliteta onih uglednih gospođa što su velikog engleskog lingvistu Semjuela Džonsona pohvalile što u njegovom rečniku nema “nevaljalih reči“, a on im odgovorio, „O, moje drage pa vi ste tragale za njima?“. Jednostavno prljava mašta.

Mala digresija, sam car Konstantin, inače najzaslužniji za to što danas Irinej i Francisko nisu na čelu nekakvog kulta, već etablirane, organizovane religije, krstio se na samrtnoj postelji, a pre toga je stigao da ujedini carstvo, predsedava crkvenim saborom, u isto vreme bude odan kultu Sunca, ubije ženu, sina i sestrića, i ostane zapamćen kao “prvi hrišćanski car”. Toliko o nekrštenim vladarima koji ne osnivaju crkve.

Ali da ne skrećemo previše, pored ovog, izjednačavanja crnogorskih vlasti sa delovanjem fašista iz drugog svetskog rata, prisutno je i osećanje da je neko nekoga izdao, sadržano u činjenici da je Crna Gora priznala Kosovo, što eto nije smela da uradi. Međutim od svih država na svetu, može se reći da je Crna Gora imala najviše prava da tako nešto uradi. Kao prvo, i Crna Gora je kao država pobednica balkanskih ratova zauzela i kontrolisala jedan deo današnje teritorije Kosova, tzv Metohiju, sa gradovima poput Peći i Đakovice, i to u skoro istom vremenskom trajanju u kome je to tada kraljevina Srbija činila, jer nakon te kratke epizode 1912 – 1915. svi oblici kontrole teritorije Kosova i Metohije od strane Srbije podrazumevali su neki oblik jugoslovenske državnosti. Kao drugo, i Crna Gore je pretrpela posledica NATO bombardovanja 1999. te stoga na osnovu zajedničkog iskustva ima najviše prava da izrazi svoj stav prema kosovskoj državnosti. I kao treće, Crna Gora za razliku od Srbije je država koja zna gde su joj granice. Srbija ovako izgleda kao neko stalno zauzet gledanjem “preko plota”, dok u isto vreme doživljava eroziju sopstvenih ionako krhkih demokratskih institucija, ostaje i dalje maltene “nedovršena država”.

I na kraju kao kratka lekcija iz istorije patrijarhu SPC, i to ona koja odgovara istorijskoj istini – stanovništvo koje se najviše našlo na udaru ustaškog terora i koje je od njega najviše propatilo, podiglo se na oružje i uspelo je da izbori svoju slobodu 1945. ali tada na kapi nisu nosili znak krsta. Sloboda je imala drugo obeležje.