Evropski sud za ljudska prava presudio: Crkva iz dvorišta Fate Orlović mora biti uklonjena

Povezani članci

• Ivo Anić: Dragane brate, ne mogu oni da mrze našu zemlju koliko je mi volimo
• Boris Pavelić: Štefici Galić treba zaštita, Hercegovini istina
• Slavo Kukić: Prijedlog Izbornog zakona pokazuje pravo lice njegovih kreatora
• Članovi SABNOR-a BiH dobijaju prijetnje: Fašizam je ponovo u modi
• Srećo, ili zašto tone Batavija?
• 77 godina od Prvog zasjedanja ZAVNOBiH-a

Evropski sud za ljudska prava danas je donio odluku, odnosno konačnu presudu kojom se nalaže da BiH mora izvršiti odluke kojima se nalaže uklanjanje crkve iz dvorišta Fate Orlović u Konjević Polju.

Ovu informaciju potvrdio je za Klix.ba sudija u Evropskom sudu za ljudska prava Faris Vehabović.

Evropski sud za ljudska prava jednoglasno je odlučio da je došlo do povrede člana 1 Protokola 1 (zaštita imovine) uz Evropsku konvenciju o ljudskim pravima.

Slučaj se odnosi na crkvu koju je Srpska pravoslavna crkvena opština izgradila na imovini koju su podnositelji prijave, odnosno nana Fata Orlović, bili prinuđeni napustiti tokom rata u periodu 1992.-1995.

Sud je utvrdio da je propust vlasti da ispoštuju konačne i obavezujuće odluke iz 1999. i 2001. godine kojima je utvrđeno pravo na povrat predmetne imovine u posjed podnositelja tužbe, a za koji vlasti nisu ponudile nikakvo opravdanje. To je imalo za posljedicu ozbiljno narušavanje prava na imovinu.

Sud je također utvrdio, sa šest glasova naspram jednog, na osnovu člana 46. (obaveznost i izvršenje presuda) da tužena država treba osigurati izvršenje dvije odluke koje su donesene u korist podnositelja tužbe, a naročito da osigura uklanjanje crkve s njihove imovine, najkasnije u roku od tri mjeseca nakon što ova presuda postane konačna.

Tužbu je podnijelo 14 članova iste porodice koji su rođeni u periodu između 1942. i 1982. godine i žive u Konjević Polju i Srebreniku. Suprug prve podnositeljice predstavke i više od 20 drugih srodnika ubijeni su u genocidu u Srebrenici 1995. godine.

Tokom rata 1992.-1995. godine podnositelji predstavke su bili prinuđeni da napuste svoj dom u Konjević Polju.

Imovina na kojoj su živjeli pripadala je suprugu prve podnositeljice i njegovom bratu, a sastojala se od nekoliko stambenih i poljoprivrednih objekata, njiva i livada.

Nakon što je imovina izuzeta u korist Crkvene opštine Drinjača, tokom 1998. godine tu je izgrađena crkva. Podnositelji tužbe nikada nisu bili obaviješteni o postupku eksproprijacije.

U cilju implementacije Aneksa 7 Dejtonskog sporazuma, koji garantuje pravo na slobodan povratak izbjeglica u njihove domove i pravo na povrat imovine, Republika Srpska (jedan od dva entiteta Bosne i Hercegovine) je 1998. godine donijela Zakon o prestanku primjene Zakona o korištenju napuštene imovine.

Podnositelji tužbe su pokrenuli postupak za povrat predmetne imovine u skladu s ovim zakonom. Odlukom Komisije za imovinske zahtjeve raseljenih lica i izbjeglica (CRPC) iz 1999. godine, a nakon toga i odlukom Ministarstva za izbjeglice i raseljena lica iz 2001. godine, utvrđeno je njihovo pravo na potpuni povrat imovine.

Obje navedene odluke su konačne i izvršne. Imovina je potom vraćena podnositeljima, izuzev parcele na kojoj je izgrađena crkva. Narednih godina podnositelji su bezuspješno tražili potpuni povrat imovine.

Klix.ba