Iako je tako često spominju, ljudi očito ništa ne nauče iz historije; ona im više služi kao priručno sredstvo za dokazivanje ispravnosti nacionalnog patništva: naše su žrtve veće od vaših, vi ste pobili više… I tu se malo što promijenilo.
Foto: Screenshot Kompleksni problemi koji su doveli do raspada Jugoslavije još su prisutni u svakoj od država naslednica: veliki spoljni dug, političke partije koje nastoje da privuku birače na nacionalističkim temama i idejama, mnogo veća nezaposlenost nego u bivšoj Jugoslaviji,
Foto: Nikola Vilić / CROPIX Ko o čemu baba o uštipcima, kaže jedna narodna poslovica, pa i ja, nikako da se “opusuljim“ i zaboravim brisanje iz geografske karte Jugoslaviju. Pre neki dan sam pisao “ko je rušio Socijalističku Jugoslaviju”, i
Skrivanje činjenice o dobrim međunacionalnim odnosima u Jugoslaviji konstantna je, iako skoro neprimjetna, nit javnog diskursa danas. Sve jasnije se rasprava o toj temi pokazuje kao jedan od tabua vladajućih ideologija. Zašto je vladajućima tako važno cementirati laž da su
Naglašava mi, kao tipičnom podgrijavaču „historijskog determinizma“, profesorica Senja Perunović koliko je važno poznavati (historijske) činjenice, a ja bih pokušao ukazati njoj i njezinom, nazvat ću ga i u nastavku elaborirati, „histerijskim determinizmom“, koliko je za njih opasno odnosno kontraproduktivno
Tvrdnja da se Jugoslavija morala raspasti zbog svojih (takvih) različitosti, isto tako, vrsta je historijskog determinizma. Ona sadrži vjerovanje da su događaji, jednom za svagda, predodređeni historijom, i da s toga, ljudska akcija nema nikakvu važnost. Prema takvom vjerovanju, koje
Na današnji dan prije 24 godine u beogradskom centru ”Sava” započeo 14. izvanredni kongres Saveza komunista Jugoslavije (SKJ) koji je trajao dva dana, do 22. januara 1990. godine, a bio je to, po mnogima, početak definitivnog kraja Jugoslavije. U Kongresu
Mukotrpni proces u kojem su naša društva trebala sopstvenu lošu prošlost da zapamte kao lošu da je ne bi za par godina ponavljali, sad će biti u najmanju ruku otežan i usporen, ako ne i zaustavljen, pa čak i obrnut unazad. Sistemom presuda prema kojima su Stanišić i Simatović ceo rat slikali ikone, prema kojima je Perišić sadio cveće devedesetih, prema kojima se Oluja nije desila a Markač i Gotovina su išli na piknik, legitimisani su ratovi devedesetih.
Najžešći otpor demokratizaciji i zapadnim vrijednostima dogodio se u bivšoj Jugoslaviji upravo zato što je ta zemlja sa svojim liberalnim i tržišnim socijalizmom i svojim antifašističkim i antistaljinističkim nasljeđem bila najspremnija za tranziciju i već je bila kulturološki integrirana u Zapadnu Europu.
© Copyright 2023 tacno.net. Sva prava zadržana.
ENG
