Počinje srednjovjekovni progon i kamenovanje neposlušnih

Izdvajamo

• Kao na filmskoj vrpci nižu se scene moralne dekadencije, duhovnog osiromašenja, akademske klonulosti,  kriminaliziranog nepotizma i prostačkog ponašanja, što čini kompletnu filozofiju propadanja ove ustanove, koja traje već dugi niz godina. Duhovna inspiracija duboko je potisnuta  u duhovno siromaštvo i u strah za preživljavanje. Znanje, moral i univerzalne duhovne vrijednosti kao glavne odrednice akademske zajednice potisnute su kompleksom frustriranog neznanja, provincijalne surevnjivosti, kolektivne nemoralnosti, pohlepe, korupcije i dvoličnosti. Počinje srednjovjekovni progon i kamenovanje neposlušnih, nepodobnih i onih koji bi napred ka modernim  univerzalnim vrijednostima, onih koji bi akademsku zajednicu novih motivacija, inspiracija i novih vrijednosti.

Povezani članci

• Sarajevo, 01.07.2013. – DAN ZA NENASILNI GRAĐANSKI NEPOSLUH
• Papir koji postoji
• Kasim iz Vinkovaca
• Rašid Durić: O BOGOSAZNANJU KROZ ARGUMENTACIJU ZAŠTO I KAKO VOLJETI BOGA
• Latin: Aktuelne političke elite u BiH će biti smijenjene
• Balkanizacija američkog muzeja košarke

OTVORENO PISMO SKUPŠTINI USK

Prof. Dr. Nedžad Bašić

Seoski cirkus na Univerzitetu u Bihaću se nastavlja. Sve nade koje su bile uprte u dovođenje novog Rektora raspršile su se kao mjehur od sapunice. Nova sapunica i novi seoski rijaliti šou se nastavlja u još ekstremnijoj formi  razaranja i pustošenja ove visokoškolske ustanove. 

Svako od vas ko je pratio procese brutalnog i primitivnog razaranja Univerzitetu u Bihaću, što je kulminiralo smjenom bivšeg Rektora i Pro-rektora, koji su doveli Univerzitet do samog ruba najprimitivnijeg skandala, nije nimalo iznenađen novim dešavanjima nakon ustoličenja novog Rektora. Doveden pod patronatom političke stranke A-SDA, koja inače važi za ozbiljnu političku stranku u Krajini, novi Rektor ubrzo uvodi Univerzitet u nova previranja i novu fazu raspada i degradacije. Umjesto da odmah nametne visoke akademske standarde, da nametne novu viziju Univerziteta, da otvori mogućnosti efektne saradnje sa prominentnim univerzitetima širom svijeta, da inicira uvođenje novog nastavnog programa, da razvija novu strukturu naučnog istraživanja, počinje borba oko pitanja ko će dominirati sa akademskom zajednicom. Počinje brutalna i krajnje neprihvatljiva eliminacija iz Senata svih onih koji ne žele bezpogovorno prihvatiti ultimativni stav novog Rektora koji svojim samovoljnim dekretima i poništavanjima odluka Senata i UO Univerziteta, ponovo dovodi Univerzitet do ivice akademskog skandala, zbog čega gubi  podrsku svojih političkih promotora.

Zbog političkog razmimoilaženja sa A-SDA novi Rektor ubrzo dobija snažnu podršku pojedinih političkih frakcija iz političke  stranke SDA, pojedinih čelnika  Rijaseta IZ  i pojedinih federalnih ministara iz Krajine. Koristeći svoj politički utjecaj na tom nivou, novi Rektor ubrzo dobija podršku premijera vlade USK i ministra za obrazovanje USK. U ovaj politički savez ubrzo će se uklopiti pojedinci sa Univerziteta čiji se akademski profili u najvećem procentu dotiču sa raznim nezakonitostima, korupcijom, nepotizmom, plagijatima, seksualnim napastovanjem studentica i sl.

Visok stupanj nesposobnosti novog Rektora, nedostatak svake vizije razvoja modernog Univerziteta i odsustva minimalnog  moralnog kredibiliteta i političke odgovornosti vlasti, vodilo je sve više u naučni, kulturni i moralni izolacionizam i guranje ove ustanove na marginu društvenih procesa. Visok stupanj korumpiranosti i nepotističke i korupcionaške povezanosti na svim nivoima Univerziteta, vodilo je daljem kreiranju interaktivnog kriminalnog odnosa sa zakonodavnim, pravosudnim i policijskim sistemom, što je rezultiralo daljim razvojem već davno  uspostavljenog jaranskog-nepotističko-kriminalnog akademskog mentaliteta što je stvaralo klimu anksioznosti, straha, rigidnosti,  statičnosti i zatvorenosti  za sve nove ideje i nove razvojne programe ove ustanove. Visok stupanj političke kontrole nad javnim medijima doveo je do blokiranja svake mogućnosti javne kritike na Univerzitetu u Bihaću. Nesmatan i moćan kriminalni upliv politike u proces obrazovanja na Univerzitetu neminovno je vodilo kreiranju nesposobnih, intelektualno inferiornih, korupciji sklonih generacija sa odsustvom minimalnih moralnih principa i skrupula. Cijena ovakvog razvoja tek dolazi na naplatu cijelom društvu.  Društvo anomije (bezakonja) već je stvoreno.

Kao na filmskoj vrpci nižu se scene moralne dekadencije, duhovnog osiromašenja, akademske klonulosti,  kriminaliziranog nepotizma i prostačkog ponašanja, što čini kompletnu filozofiju propadanja ove ustanove, koja traje već dugi niz godina. Duhovna inspiracija duboko je potisnuta  u duhovno siromaštvo i u strah za preživljavanje. Znanje, moral i univerzalne duhovne vrijednosti kao glavne odrednice akademske zajednice potisnute su kompleksom frustriranog neznanja, provincijalne surevnjivosti, kolektivne nemoralnosti, pohlepe, korupcije i dvoličnosti. Počinje srednjovjekovni progon i kamenovanje neposlušnih, nepodobnih i onih koji bi napred ka modernim  univerzalnim vrijednostima, onih koji bi akademsku zajednicu novih motivacija, inspiracija i novih vrijednosti.

Na Univerzitetu je kreirana grupa koja čini okosnicu akademskog establišmenta koji je duboko impregniran interesima bivsih neuspješnih i frustriranih političkih funkcionera, pod čijim se interesima mrvi i satire  posljednja nada ovog naroda da će biti ikad uključen u svijet koji sebe može smatrati civiliziranim i srećnim. Muž i žena, sin i otac, majka i ćerka, kum i kuma, prijan i prija, ljubavnik i ljubavnica… čine određujuću nomenklaturu vladajuće intelektualne elite koja danas vlada krajiškom akademskom zajednicom. I tako počinje ova priprosta akademska  komedija na bihaćkom Univerzitetu u ritmu  komedija između Andrićevog Ćorkana i Švabice: „ Ti- ridam, ti- ridam, tiridiridiridiriridam, tiridam!“

Da bi apsurd bio još drskiji i skandalozniji sva ova kriminalna papazjanija trebala bi se uskoro naći uokvirena u prijedlog Zakona o Univerzitetu i biti ponuđena vama delegatima Skupštine USK da sve to potvrdite u formi Zakona o Univerzitetu po kojem bi Rektor mogao biti i Predsjednik Senata, te da u tom svojstvu predlaže i bira prorektore,  da imenuje i razriješava dekane i prodekane, da pokreće disciplinski postupak, da odlučuje o sudbini svakog pojedinca, što bi otvorilo vrata strahovladi i samovlji pojedinca čija bi moć nadilazila moć inventivnosti, inspiracije i novih ideja, što bi po prirodi stvari Rektor trebao da razvija, podstiče i stimuliše, umjesto izvršnih i represivnih mjera koja mu se stavljaju u njegovu nadležnost. Rektor bi odlučivao i o korišćenju financijskih sredstava bez ikakve kontrole sa čime bi kontrolirao kompletan financijski plan Univerziteta umjesto UO, što bi dovelo do dramatične koncentracije moći institucionalne kontrole od strane pojedinca, u ovom slučaju Rektora, što bi otvorilo neslućene mogućnosti prikrivanja korupcije, nepotizma i kriminala što bi definitivno uništilo ovu instituciju..

Ako se pri tom ima u vidu da nacrt ovog Zakona daje Rektoru neprikosnoveno pravo da on u krajnjoj instsanci predlaže nastavne programe i metodologiju predavanja, da nadgleda izvršenje nastavnih programa nije teško pretpostaviti u kojem pravcu ovaj Zakon orjentira Univerzitet u Bihaću. Rektor bi bio odgovoran samo svojim političkim promotorima a ne Senatu Univerziteta, ne akademskoj zajednici, niti pak UO Univerziteta. U svjetlu prijedloga Zakona o Univerzitetu od autonomije Univerziteta ne bi ostalo ništa. Zavladala bi potpuna dominacija politike dok bi sloboda misli, izražavanja i kritike definitivno bila uništena.

Teško je povjerovati u to da se ovdje radi o neznanju predlagača, u ovom slučaju Ministra za obrazovanje, koji dolazi iz akademske zajednice. Očigledno, radi se o namjeri da se financijska i administrativna moć koncentriše u rukama pojedinca, odnosno Rektora, preko kojeg bi vlada ovog kantona (političke stranke) mogla kontrolirati ovu ustanovu a time bi se i izbjeglo postavljanje pitanja sticanja i validnosti diploma brojnih vladinih službenika i političkih lidera i brojnih nezakonitih radnji na Univerzitetu. Jedno od centralnih pitanja ovdje je i izbjeći stavljanje na dnevni red korupcije, nepotizma koji se razvio da stravičnih razmjera koje guše Univerzitet, te pitanje načina  uzimanja i korišćenja tzv. Austrijskog kredita u iznosu od 5 miliona KM.

Da li će poslanici skupstine USK i ovog puta podleći zahtjevima svojih političkih mentora, ili će napokon hrabro i otvoreno zatražiti odgovornost svih onih koji učestvuju i koji su učestovalii u ovim mahinacijama na Univerzitetu i van njega, ostaje da se vidi. Ostaje iskrene nade da će delegati Skupštine USK napokon shvatiti da snose punu odgovornost za sve ono što se desava na Univerzitetu u Bihaću, i da će svojim stavom spriječiti dalju moralnu derogaciju i propadanje Univerziteta.