Mišo Kenjić: Život dostojan čovjeka

Povezani članci

• POGLEDAJMO SE U OČI!
• IDIOKRATIJA, VLADAVINA GLUPOSTI
• ‘Sigurno mjesto’ najbolji film Sarajevo Film Festivala
• Velika Britanija, Holandija i SAD traže da genocid u Srebrenici uđe u školske udžbenike širom svijeta
• Konačno riješen problem finansiranja Zemaljskog muzeja, postao naučna baza UNSA-e
• Drugi dan 2. Sarajevofesta- Umjetnost i politika

„Budući da je priznanje urođenog dostojanstva te jednakih i neotuđivih prava svih članova ljudske porodice temelj slobode, pravde i mira..“
Opšta deklaracija o ljudskim pravima UN

Piše: Mišo Kenjić

              Ovako počinje preambula Opšte deklaracije o ljudskim pravima Ujedinjenih nacija koja se može naći u većini svjetskih ustava. Poučeni II Svjetskim ratom, u raznim ratnim dešavanjima tada, gazilo se ljudsko dostojanstvo te je odlučeno napisati univerzalnu deklaraciju o ljudskim pravima.
Danas, ova deklaracija je bitna kako bi se čovjek osjećao zaštićen, ali institucije vlasti bi se trebale pridržavati iste.

            Gledajući stari dokumentarac o radničkoj klasi prošlog sistema, koja je sa ponosom i osmijehom odlazila na posao imao sam utisak da je, bar kod nas sada, kapitalizam ništa drugo do moderni robovlasnički sistem koji gazi po ljudskom dostojanstvu. Kod nas ljudi nerijetko rade i po 12h za mjesečno primanje u iznosu od 400 KM. Nerijetko zarađeni novac i ne primaju.

Član 23. Opšte deklaracije o ljudskim pravima UN
„Svako ko radi ima pravo na pravednu i primjerenu naknadu koja njemu i njegovoj porodici osigurava život dostojan covjeka.“

Da li plata od 400 KM može da zadovolji četveročlanu porodicu? Sumnjam jer je potrošačka korpa, npr. u Republici Srpskoj 1.850 KM (Izvor: Agencija za statistiku BiH), ali približne su brojke i za Federaciju Bosne i Hercegovine.
Razlozi toga jesu ekonomska situacija, ali odgovornost snose političke elite i u velikoj mjeri letargičan NVO sektor i mediji koji su, u velikom broju, u rukama političara.

            Potrebne su radikalnije medijske i NVO kampanje kako bi se skrenula pažnja na običnog čovjeka naše zemlje koji gubi dostojanstvo i samopoštovanje jer nema posao. Kad nema posao ne osjeća se vrijednim i gubi osjećaj pripadnosti svojoj državi a to je dobra podloga za već poznate političke igre koje ništa dobro neće donijeti. Kampanjama „Život dostojan čovjeka“ bi se vršio pritisak na predstavnike vlasti kao i državne institucije te napravilo bar iskorak ka tome da se popravi stanje i obični čovjek osjeti da nije sam.