ENG
Što je zajedničko Miloradu Dodiku i dobrom vojniku Švejku?
Autor/ica 👤Edin Osmančević
Povezani članci
Miloradu Dodiku treba sistem koji podriva građanina sopstvenom neuračunljivošću. I Dodik kao i Švejk idealno funkcionišu izvan svakog zamislivog opsega racionalnosti i civilizovanih vrijednosti ali samo zbog toga jer im je takvu egzistenciju očito omogućilo društvo.
Jozefa Švejka fiktivnog junaka romana „Doživljaji dobrog vojnika Švejka“, češkog autora Jaroslava Hašeka sam kao klinac čitao bez daha. Satirični roman koji ironizira i ismijava militarizam i imperijalizam Prvog svjetskog rata. Roman zbog čijeg sarkazma su ga i nacisti spaljivali 1933. godine. I sada se pitate što me je to navelo da Milorada Dodika poredim s dobrim vojnik Švejkom?
Milorad Dodik i dobri vojnik Švejk imaju mnogo toga zajedničkog. Obojica pokušavaju da prežive mada sa različitih pozicija. Jozef Švejk je oličenje bespomoćnog čovjeka koji u poremećenom svijetu budala i idiota, čim je uvidio da je drugačije nemoguće preživjeti, odlučuje da i sam postane jedan od njih. Milorad Dodik je moćan čovjek koji uviđa da njegova moć može preživjeti samo u jednom slučaju; „Ukoliko taj svijet očuva poremećenim i sve oko sebe učini budalama i idiotima“. Odakle dolazi Dodikova politička i finansijska moć jako se dobro zna!
Sve što Milorad Dodik radi još od svoga prvog mandata radi se planski i smišljeno; raspirivanje nacionalizma, odbojnost prema Sarajevu i svemu što ima predznak državnosti, udari na državni budžet, zahtjevi da se državne ovlasti vrate entitetima, da se u potpunosti razdvoje finansije, napadi na Sud i Tužiteljstvo BiH, pakt sa Čovićem, negiranje genocida, kao i svih drugih presuda Haškog tribunala pa do najnovije odluke Narodne skupštine Republike Srpske (NSRS) da odbaci izvještaj Komisije za Srebrenicu od 2004. I upravo su ti delegati koji dolaze iz stranaka sa srpskim predznakom i glasali za ovu odluku pokazali da ih je Dodik načinio neuračunljivim. Da nonses bude veći izvještaj su odbacili i pojedini srpski delegati koji su ga i usvojili 2004. godine.
Nikoga ne trebaju iznenađivati ovakvi potezi Milorada Dodika i Narodne skupštine RS. Oni su nastavak realizacije osmišljenog plana Beograda i Banja Luke, uz svesrdnu podršku Moskve na destabilizaciji BiH, njenog raspada i pripajanja RS-a Srbiji. Niti presude Haškog tribunala za etničko čišćenje, progon, masovna silovanja, međunarodni sukob, genocid izgleda nisu bile dovoljne da se snovi o Velikoj Srbiji rasprše. I dalje Srbija nastavlja svoju politiku glavnog remetalačkog faktora destabilizacije Balkana slijepo vjerujući da se Memorandum Srpske Akademije nauka i umjetnosti može pretvoriti u javu.
Napadi na Bosnu i Hercegovinu se posebno intenziviraju pred početak izbora kada sa jedne strane Dodikova nacionalistička retorika, demagogija i mržnja prema svemu onome što ima vezu sa BiH postaje instrument za dobivanje istih tih izbora. Uz to ga podržava licemjerni demokrata Vučić, oko kojega je opasna grupa savjetnika i pomagača koja zastupa tezu o samoopredjeljenju Republike Srpske, pri čemu se kao najjači argument navodi Kosovo.
Međunarodna zajednica na čelu sa visokim predstavnikom Inzkom je bez ikakve sumnje u znatnoj mjeri doprinijela ovakvom ponašanju kako Srbije tako i unutrašnjih kvislinga. Svojim letargičnim ponašanjem i politikom popuštanja dali su svoj „doprinos“ sveukupnom političkom stanju u zemlji! Možda srbijanska politika i čeka znakove zamora međunarodne zajednice?
Miloradu Dodiku treba sistem koji podriva građanina sopstvenom neuračunjivošću. I Dodik kao i Švejk idealno funkcionišu izvan svakog zamislivog opsega racionalnosti i civilizovanih vrijednosti ali samo zbog toga jer im je takvu egzistenciju očito omogućilo društvo.
Autor/ica 👤Edin Osmančević
