ENG
Nušić: Triptih
Autor/ica 👤Milica Cerović
Povezani članci
Foto: Nemanja Maras
Plesna predstava “Nušić: Triptih” diplomski je ispit prve generacije studenata Instituta za umetničku igru. Sastavljena od tri koreografske celine, predstava obrađuje poznata dramska dela Branislava Nušića kroz plesni i koreografski jezik. Autorski tim čine priznati koreografi: Isidora Stanišić – “Ožalošćena porodica” i Mačej Kuzminski – “Hotel Excelsior” (po motivima komada Pokojnik) kao i studenti koji su sami osmislili i izveli “Gospođu Ministarku”.
Zajednička komponenta ovog triptiha nalazi se u savremenom pogledu na Nušićeva dela čija vrednost i leži u njihovoj aktuelnosti. Ipak, čini se da ni sam komediograf nije mogao da pretpostavi današnju ekspanziju moralnog posrnuća kao ni njegovu popularizaciju kroz medije i digitalne tehnologije. Veoma važna činjenica je i da nikada nismo videli inscenaciju ovih poznatih drama u plesnom stvaralaštvu, u kome ređe srećemo komičnu stranu savremene igre.*
“Ožalošćena porodica”, Isidore Stanišić izuzetno je komično i u isto vreme tragično plesno ostvarenje koje moralni pad porodice prikazuje kao nešto relevantno čak i poželjno. Kritički pogled Nušića na stanje društva u ovoj drami, imao je za cilj da razotkrije i prikaže licemerstvo, primitivizam i ljudsku pohlepu. Isidora Stanišić bavi se, u svojoj kreaciji, istim aršinima ali ih inverzira u relevantnu stvarnost. Pojavom “selfi” kulture, tom lažnom i fotošopiranom realnošću, licemerstvo, pohlepa i primitivizam dolaze u prvi plan i šire se kao nešto normalno, potrebno i tačno. Nušićeva nemoralnost u ovom čitanju postaje moralni “modus operandi”. Plesni vokabular postaje Nušićeva reč a dramske slike postaju koreografska kompozija izuzetne likovnosti. Naizgled zabavno i površno, ovo delo se poigrava sa ozbiljnom temom posrnuća u kojem čak i najmanji otpor istom biva brzo ugušen. Koristeći kostim (dugačke crne kapute) kao simboliku smrti ali i možemo reći kao krila lešinara, koreografska kompozijia dobila je kompleksnije i bogatije plesne oblike koji su dali još jedan sloj zadatoj metafori. Izuzetna usklađenost originalne muzike Darije Janošević sa dramskim i koreografskim sadržajem takođe doprinosi da ovo delo bude od zapaženijih u stvaralaštvu Isidore Stanišić.
“Hotel Excelizor” u koreografiji Mačeja Kuzminskog, rađen je po motivima drame “Pokojnik”. Nušićev komad se bavi dešavanjima u porodici kada njen glavni lik odluči da umre. Pavle, nemoćan da reši goruće probleme i nedoumice u odnosu s društvom i sopstvenom ženom odluči da nestane, odnosno da se proglasi mrtvim. Skriven u sobi Hotela Excelsior prati transformaciju porodice koja se od prividno moralne građanske pretvara u grabežljivu družinu tipičnu za zemlje u tranziciji. Više perfomativno a manje plesno, Kuzminski se bazira na opštu atmosferu beznađa, površnosti i besmisla kao i na pojedinačne likove koji u široj slici predstvaljaju posrnule simbole modernog društva. Koristeći “lake” i “komercijalne” plesne korake, kao i ne baš razumljive narativne deonice i interakciju sa publikom, koreograf razmrdava ustaljen pogled na delo pokušavajući, čini se, da upravo ovim sredstvima ukaže na sav besmisao iskvarenih ljudskih motiva i njihovih reakcija iz originalnog dramskog predloška “Pokojnika”. Takođe, “nasumičnom” upotrebom kostima i rekvizite i njihovim obesmišljavanjem, nagomilavanjem i rasklanjanjem, ulazimo u sređeni haos autorove ideje o gušenju i preobražaju ljudskog identiteta posredstvom spoljnog uticaja. Ritmički i dinamički razvučena i na momente netačna, ova kreacija prikazala je zaaženo performativno umeće studenata, njihov glumački i dramski odnos prema pokretu, konceptu i samom delu.
“Gospođa Ministarka”, u koreografiji studenata diplomaca Instituta za umetničku igru, izuzetno je estetski obrađena i osmišljena kreacija koja upotrebom starih novina, kao simbola nečijeg uspeha i neuspeha, tačnije potvrdom nečije vrednosti, prekriva celokupnu scenu. Pametno dramski i vizuelno osmišljena “Ministarka” ponudila je savremeno najtačniju perspektivu vezanu za potvrdu moći, uspeha i slave. Sa obzirom da u današnjem svetu mediji odlučuju o vrednosti i trajanju javnih ličnosti one su i jedini “vlasnik” života sujetnih i egocentričnih individua. Kojom brzinom mogu da nas dignu na kvalitativan pijedestal, istom metodom nas mogu baciti ne samo u zaborav nego i u gorko odbacivanje od strane društva. Taj proces prikazan je kroz neočekivano izranjanje “neodređenih”, “bezličnih” tela šest plesača koji se nepostojanim savremenim plesnim vokabularom kreću kao neka neodređena masa, dok glavni lik Ministarke iznad svih njih uživa u svojoj novostečenoj popularnosti. Smena aktuelnih sa neaktuelnim “ličnostima” postaje jasna na samom kraju kada jednu “ministarku” smenjuje druga (dotadašnja služavka) a ona završava kao još jedna odbačena vest u gomili pobacanih novina. Vizualno fenomenalna i simbolički precizna, ova kreacija najviše “zapinje” u koreografskom materijalu koji nije do kraja razrađen i izrađen. Pa ipak, sa obzirom da je ovo zajednička akcija diplomaca igrača sa odseka za savremenu igru i klasičan balet njihov rad ima veoma jak potencijal.
Autor/ica 👤Milica Cerović
