ENG
Srbija, društvo koje rehabilituje Dražu Mihajlovića a osuđuje Iliju Jurišića
Autor/ica 👤Predrag Blagovčanin
Povezani članci
„Na vatru odgovori vatrom“ Ilija Jurišić, 15.maj 1992. godine, Tuzla.
Da Ilija Jurišić tog 15. maja 1992. godine nije izdao ovo naređenje danas bi najvjerovatnije bio slobodan čovjek ali bi zato Tuzla dijelila ratnu sudbinu Sarajeva ili Srebrenice.
Današnjom presudom Odjeljenja za ratne zločina R. Srbije Iljia Jurišić ratni starješina policije R. Bosne i Hercegovine osuđen je na dvanaest godina robije.
Ova presuda predstavlja drugu prvostepenu presudu pošto mu je prva presuda kojom je također osuđen na dvanaest godina odlukom Apelacijskog suda ukinuta 11. oktobra 2010. godine.
Dvadeset i jednu godinu nakon tog 15.maja ‘Brčanska Malta’ danas predstavlja predmet političkih prepucavanja i špekulacija. Dok građani Tuzle ovu godišnjicu obilježavaju kao vojnu pobjedu i odbranu grada, u bh. entitetu Republika Srpska i Republici Srbiji 15. maj se spominje kao “Tuzlanska kolona” i datum stradanja pripadnika JNA.
Neosporna činjenica je da je tog dana smrtno stradalo 54 ljudi, vojnika JNA, dok ih je 44 ranjeno. Krivci za ovaj zločin trebaju biti procesuirani da li na bh. sudovima ili sudovima R. Srbije sasvim je nebitno.
Međutim, stvarne krivce za smrt 54 vojnika JNA i dešavanja u tuzlanskoj koloni treba tražiti u komandnoj odgovornosti tadašnjeg komadanta kasarne „Husinska Buna“ Mileta Dubajića.
Svjedočenjem Mileta Dubajića pred Apelacijskim sudom u Beogradu 25. septembra 2010. godine utvrđeno je niz nepravilnosti prvenstveno u transportu vojnika. Dubajić je naredio vojnicima da sjednu na sanduke municije, granata i mina što je protivno svim pravilima transporta vojske, također potvrđeno je i da su vojnici prije kretanja u koloni konzumirali veće količine alkohola. Važno je i napomenuti da je Dubajić na pitanje advokata Đorđa Dozeta da li se osjeća odgovornim za dešavanja na ulicama Tuzle 15. maja 1992. odgovorio potvrdno.
Nažalost, stvarni krivci za dešavanja 15. maja u Tuzli neće odgovarati. Naprotiv za dešavanja u tuzlanskoj koloni u politički motivisanom procesu procesuiran je nedužan čovjek zbog naredbe „Na vatru odgovorite vatrom“.
Postavlja se pitanje koju je to naredbu Jurišić trebao izdati, možda: „Na vatru odgovorite bacanjenjem cvijeća“ ili možda „Na vatru nemojte uopšte odgovarati“.
Apsolutno je nebitno šta je Ilija Jurišić naredio pripadnicima Teritorijalne odbrane i policiji tog 15. maja 1992. godine, on bi svakako bio osuđen pred sudom u Beogradu za ratni zločin isključivo jer današnja presuda ovom čovjeku predstavlja samo još jedan u nizu pokušaja relativizacije odgovornosti Beograda za suludu politiku s početka devedesetih godina na ovim prostorima.
Presudom od dvanaest godina Iliji Jurišiću potvrđena je teza o nastojanjima zvanične politike Beograda u kreiranju novih istina kojima će se promjeniti istorijske činjenice o ulozi Srbije u ratu u Bosni i Hercegovini, međutim kompletan slučaj Ilije Jurišića od njegovog prvog hapšenja 2007. godine, boravku u pritvoru 2,5 godine kao i današnja presuda pokazuju licemjerje i nesposobnost bh. institucija i vladajućih političkih elita.
Ilija Jurišić prijeratni predsjednik Opštinskog vijeća Tuzle, tadašnji član Markovićeve antinacionalističke stranke Saveza reformskih snaga Jugoslavije, borac za cjelovitost Bosne i Hercegovine i očuvanje njenog multinacionalnog karaktera nije bio pogodan 1992. godine, a kamoli danas vladajućim etno nacionalnim strukturama. Da je Ilija Jurišić poput niza drugih slušao naredbe, palio, granatirao džamije ili crkve te da je slijepo ispunjavao naredbe danas bi u Sarajevu ispred Srbijanske ambasade bili protesti, a predstavnici stranaka sa hrvatskim predznakom digli bi glas za zaštitu ovog čovjeka.
Obzirom da Ilija Jurišić, na svu sreću, ne ispunjava ove uslove on danas nažalost, nema podršku ove države niti njenih političara.
Ilija Jurišić podršku u svojoj borbi za istinu ima jedino od svojih Tuzlaka koji vrlo dobro znaju šta se događalo 15. maja 1992. godine.
Autor/ica 👤Predrag Blagovčanin
