To je bilo vrijeme kada je “Mali Buda” bio najbolji na svijetu

Povezani članci

• Cavani u Chelseaju za 58 milijuna
• Lana Pudar opet ispisala historiju bh. plivanja, izborila prvo finale za BiH
• Van Gaal igračima naredio da govore engleski
• Pape vraća Salihamidžića u reprezentaciju!?
• UEFA povećala premije: Balkanski klubovi u pohodu na milione eura
• Reprezentacija BiH je talac izbornika koji ne poznaje osnove trenerskog posla

Roberto Baggio, legenda svjetskog fudbala, rođen je 18. februara 1967. godine u selu blizu Vicenze, u Italiji.

Fudbal je počeo da igra u najmlađoj kategoriji lokalnog kluba. Devet godina je proveo u svom rodnom kraju da bi, poslije utakmice u kojoj je dao čak šest golova, zvanično bio pozvan u prvi tim Vicenze, koja je tada bila u Seriji C. Tada je imao samo 15 godina.

Odlične igre koje je pružio tokom dvije sezone obezbjedile su mu mjesto u nacionalnom timu do 16 godina. Sa Vicenzom je ušao u Seriju B, ali 1985. godine prelazi u Fiorentinu, koja je bila član prve italijanske lige. Već 1989. godine dobija mjesto u nacionalnom timu Italije. I ovde prikazuje odlične igre, što ga ubrzo odvodi u Juventus.

Najveće uspjehe sa ovim klubom postigao je 1992/93. godine, kada je osvojio nacionalni šampionat i prikazao odlične igre u kupu UEFA. Ostao je poznat i po jednom neprijatnom događaju: na svetskom prvenstvu 1994. godine promašio je penal u finalu protiv Brazila. I sam kaže da mu je to bio najteži trenutak u karijeri. Taj događaj, doduše u drugom kontekstu, iskorišćen je i u reklami za viski.

Povreda koju je dobio na pomenutom svjetskom prvenstvu omela ga je u nacionalnom šampionatu. Međutim, Juventus je te sezone osvojio duplu krunu, a u prvi plan je izbio Del Piero.

Roberto je dobio ponudu da ostane u Juventusu, s tim da prima samo 30 % svoje zarade.

On je to odbio i otišao u Milan za koji je odigrao pedeset utakmica i postigao 12 golova.

Nakon dvije loše sezone u Milanu na iznenađenje mnogih odlazi u Bolognu, koju sa svoja 22 gola spašava od ispadanja, a Cesare Maldini ga vraća u reprezentaciju za SP 1998 za Francuskoj.

Poslije Bologne potpisuje za još jednog italijanskog velikana, milanski Inter. Zajedno sa Ronaldom i Zamoranom činio je jedan od najubojitijh tandema u historiji fudbala ali bez nekih velikih uspjeha za milanski klub.

Karijeru je završio u Bresci koja je u njegovu čast “penzionisala” broj 10.

Ostao je poznat kao ličnost koja je obilježila jedan svjetliji dio italijanske fudbalske historije.

sport.ba