Evropska ljevica bira Tsiprasa

Povezani članci

• Biden objavio sveobuhvatnu ‘ratnu’ strategiju protiv COVID 19
• Podaci Svjetske banke više nisu tajna
• Pogled iz Poljske
• UN: U Siriji je korišteno hemijsko oružje, ali ne znamo ko je odgovoran
• Spasite atomske centrale!
• Oluja i jaka kiša paralizirali Veliku Britaniju: U Sussexu nestalo 14-godišnje dijete

Danas se završio u Madridu četvrti kongres Evropske ljevice, organizacije u koju je ušao najveći dio komunističkih snaga i snaga alternativne ljevice Starog kontinenta. Rođena 2004, Evropska ljevica je kao svog prvog predsjednika imala tadašnjeg predsjednika Rifondazione comunista Fausta Bertinottija, a njega je nasliedio Nijemac Lothar Bisky (koji je nedavno umro), a od 2010 Francuz Pierre Laurent.

Piše Jacopo Rosatelli

Sastanak Evropske ljevice odnosio se na programsku liniju, koju treba usvojiti za evropske izbore u maju mjesecu. Osim platforme, koja je podigla glas i kazala ne politici štednje (austerity), danas će službeno proglasiti Alexisa Tsiprasa za kandidata za predsjednika Evropske Komisije. Nakon socijalista, na čijem se čelu nalazio Nijemac Martin Schulz, Evropska ljevica je druga politička snaga na kontitnentu, koja je već napravila svoj izbor. I Zeleni se pripremaju za isti cilj, na prvostepenim izborima, na kojima ulazi u natjecanje i Talijanka Monica Frassoni.

Leader Syrize (snage koja je dobila 26,9% glasova na prošlogodišnjim izborima u Grčkoj) je svakako najreprezentativnija figura ovog političkog regiona, koji je u daleko različitijem položaju od ostalih evroposkih zemalja. U sadašnjem parlamentu u Strasbourgu Evropska ljevica je šesta grupa po veličini – a ima ih sveukupno sedam – dok  Italija nije uopće nikako zastupljena. Manja grupacija od Evropske ljevice je samo grupa evroskeptika, u kojoj je našla svoje mjesto i Lega Nord (Sjeverni Savez).

Domaćin kongresa bila je Izquierda Unida (Ujedinjena ljevica), kojoj ispitivanja javnog mnijenja daju jako dobre rezultate, više od 10%. Na taj procenat reflektira i Linke, koja je u skorašnjim njemačkim izborima dobila 8,6% glasova i koja bi sada mogla od nezadovoljstva socijaldemokratima u grosse Koalition napraviti politički kapital. Zajedno sa Francuzima iz Front de gauche (a to je kartel, u kojem se nalaze KP Francuske , Partie de Gauche i bivši kandidat Mélenchon) ovo su najjače organizacije unutar Evropske ljevice: one će vjerojatno poslati najveći broj kandidata u Strasbourg.

Prije dvostrukog poraza 2008-2009 (na političkim izborima i na onim evroposkim) i Rifondazione comunista mogla se ubrajati među partije Evropske ljevice. Jučer je u Madrid došao Fabio Amato, koji je saopćio volju Rifondazione comunista, da ona sastavi i u Italiji vlastitu listu – koja bi bila šira od njegove partije – kako bi podržali kandidaturu Tsiprasa. To je gradilište, koje se treba što brže otvoriti, da bi ova hipoteza imalo nekekvu šansu na uspjeh, budući da evropski izborni zakon predviđa prag od 4%.

U petak, prvi dan susreta u Madridu, počasni gost bio je potpredsjednik bolivijske vlade Alvaro Garcia Linera: Evropska ljevica gleda na Južnu Ameriku – naročito na takozvane »bolivarske« zemlje – kao na model »socijalizma XXI stoljeća«. Jučer ujutro bio je čas sjećanja na događnja u dvadesetom stoljeću, sa odavanjem pošte Internacionalnim Brigadama, koje su se borile u Španskom ratu. Sa kongresnih tribina mnogi su se pozivali na tu herojsku borbu protiv fašizma i isticali je kao primjer za sadašnjicu.

Novi Plamen