Da li je Kina zaista pregazila krizu izazvanu korona virusom?

Piše: Andy Heil | Priredila: Asja Hafner

Riječi poput “drakonski” i “maoistički stil društvene kontrole” koristile su se u opisivanju restriktivnih mjera kineskih zvaničnika u centralnoj Kini tokom borbe sa krizom koju je izazvao korona virus.

Nekolicina se ne bi složila da, kada su u potpunosti shvatili kakvu opasnost predstavlja SARS-CoV-2 korona virus sa pratećom COVID-19 bolešću – mnogi su ih optuživali da su ispočetka prikrivali ključne informacije o epidemiji koja je izbila u gradu Vuhan u januaru – neumoljivo su zaveli karantin, izolaciju i nadgledanje stotina miliona građana.

Direktor Svjetske zdravstvene organizacije (SZO) Tedros Adhanom Ghebreyesus 20. marta je rekao “Vuhan daje nadu ostatku svijeta da se i najozbiljnije situacije mogu preokrenuti.”

Bio je to, prema riječima zajedničke misije UN-a i kineskih epidemiologa “možda najambiciozniji, najagilniji i agresivni napor zaustavljanja zaraze u istoriji”.

I nešto što je, kako se čini, moglo biti izvedeno u autoritarnoj državi kakva je Kina.

Ali dokazi dostupni od sredine marta pokazuju da su oštre mjere uspjele – barem za sada.

Veliki napredak je napravljen u tromjesečnoj epidemiološkoj bitci Kine sa prethodno nepoznatim virusom – kada su zvanične brojke pokazale 18. marta da nema lokalnog prenosa korona virusa i svega nekoliko desetina novih slučajeva, svi su bili doneseni spolja.

Dan kasnije, vlade na drugim dijelovima svijeta pooštravaju socijalne kontrole dok se pandemija širi, smrtnost od COVID-19 samo u Italiji prešla je 5000 ljudi, što je više nego u Kini.

Kineski naučnici su 19. marta objavili da je nova studija u Vuhanu pokazala da je mogućnost smrtnog ishoda za prosječnog pacijenta 1.4 procenta – “značajno niža” nego što su neki indikatori prethodno pokazivali.

Šest drugih zemalja – Italija, Španija, Njemačka, Sjedinjene Države, Iran i Francuska – sada imaju veći broj aktivnih slučajeva sa COVID-19 od Kine – gdje se 71.150 ljudi oporavilo do 21. marta a 6.596 se još uvijek bori sa bolešću.

Kako se vidi u vijestima, sigurnost sa kojom je u zajedničkom “finalnom izvještaju” misije Svjetske zdravstvene organizacije (SZO) i kineskih infektologa o korona virusu i COVID-19 o uspostavljenom napretku izazvalo je iznenađenje.

“Hrabri pristup Kine da zaustavi brzo širenje novog respiratornog patogena promijenilo je kurs brzorastuće i eskalirajuće epidemije”, izvijestila je misija krajem februara o novozaraženim u Kini i slučajevima u Italiji – koja je predodređena da postane novi evropski epicentar.

Ali čak i usred takvih pohvala i signala da je 1.4 milijarde Kineza očistilo glavno žarište zaraze, stručnjaci upozoravaju da sporadični povratni udari zaraze u masovne zone ograničenog kretanja gotovo da su neminovni najmanje u narednih godinu dana.

Drugi talas infekcije najvjerovatnije, kako kažu, u Kini i bilo gdje drugdje gdje se uspije ograničiti inicijalni udar, u kojem je do 20. marta inficirano više od 250.000 ljudi širom svijeta dok je umrlo više od 10.500.

“Naravno da moramo paziti – situacija može da se povrati”, rekao je Tedros iz SZE.

Nedavne dobre vijesti takođe mogu smanjiti oštre kritike zbog toga što kineski zvaničnici navodno odbijaju da podijele potencijalno spasonosne informacije sa naučnicima izvan Kine i sa kineskom javnošću od kada se udar pandemije proširio od prvih potvrđenih slučajeva 1. decembra. Kina je takođe bila kritikovana zbog cenzurisanja građana i kazni za one koji su progovorili kada je bilo kritično upozoriti na izbijanje zaraze.

Takva upozorenja i kritike nisu sprečile Peking da ponudi pomoć u ekspertizi i dostavi maski, respiratora i druge medicinske opreme.

Mjesec dana od vrhunca infekcije, Kina i prominentni Kinezi najviše su se okrenuli od unutrašnjih prepiranja i upiranja prsta zbog zabilježenih propusta u suzbijanju pandemije ka tome da pruže pomoć Sjedinjenim Državama i Evropi – koje su prema SZE trenutni “epicentar” pandemije – kao i drugim nacijama širom svijeta.

To je dio onoga što se opisuje kao “korona virus propagandni rat” a hrani se nečim što magazin Politico naziva “ne tako suptilna PR kampanja” iz Pekinga.

Povratni odgovor iz Sjedinjenih Država najviše se odnosi na guranje u semantičke bitke oko insistiranja nekih zvaničnika, naročito iz administracije predsjednika Trumpa, i referiranja na “kineski virus”.

“Pogledajte, kampanja dezinformacijama koju (kineski zvaničnici) vode dizajnirana je kako bi prebacila odgovornost”, rekao je američki državni sekretar, Mike Pompeo, 17. marta koji je stalno nazivao korona virus “vuhanskim virusom”.

Pompeo je dodao: “Ovoliko znamo: znamo da je prva vlada koja je bila svjesna vuhanskog virusa, kineska vlada. To nameće posebnu odgovornost za podizanje zastavice upozorenja, kazati, ‘Imamo problem, ovo je drugačiji i jedinstven rizik’. Trebalo je jako dugo vremena da svijet postane svjestan rizika koji je bio tamo, u Kini.”

Novi i nepoznati neprijatelj

Smatra se da je korona virus SARS-CoV-2 prvi put prešao sa životinje na čovjeka u trećoj sedmici mjeseca novembra 2019., prema genetičkim analizama sa prvim slučajevima u gusto naseljenom Vuhanu u provinciji Hubei.

Nema odobrene vakcine za lakoprenosivi korona virus i tretman za upalu pluća kao što je bolest COVID-19 koju izaziva ovaj virus osim ograničenih eksperimenata sa postojećim agensima.

Bilo kakvo šire predstavljanje, dokazane, sigurne vakcine još uvijek je daleko najmanje 18 mjeseci, kako kaže većina stručnjaka.

Krajem januara, najviše se fokusiralo na tajnovitost Kine dok su stranci pokušavali da procijene globalnu prijetnju.

Vladajuća Komunistička partija Kine priznala je 3. februara – kada je smrtnost dostigla oko 400 osoba i nova infekcija se ubrzano širila – da će udar zaraze biti “glavni test za kineski sistem i vladajuće kapacitete.”

Komunistička partija javno je osudila tretman doktora koji je prepoznao značaj izbijanja zaraze korona virusom ubrzo nakon što je ona počela.

Oftalmolog Li Venliang je, i sam inficiran početkom januara, i umro je od COVID-19 bolesti mjesec dana kasnije nakon protesta zbog očite nespremnosti zvaničnika da priznaju rapidno širenje problema. Ali njegovi onlajn protesti pomogli su da se razotkrije oficijelna šutnja što je pomoglo da se kineski zvaničnici nagnaju na akciju.

Početkom februara, kada je nova infekcija korona virusa skakala u Kini i širila se na više desetina zemalja, na desetine miliona Kineza je pratilo putem prenosa uživo preko državnog kanala CCTV desetodnevnu izgradnju bolničkog postrojenja u koje će se smjestiti 2.600 pacijenata sa COVID-19.

Ljudi širom svijeta su gledali putem novinskih agencija projekte za bolnice Vuhan Hušenšan i Leišenšan. Kineski gledaoci su opremi za izgradnju davali nadimke poput “Mali Žuti” i “Mali Plavi” prema navodima Nikkei Asian Review, ali to je bio jasan zvanični signal za urgentnost situacije i opasnosti koju nose naredni dani i sedmice.

“Vjerovatno je pošteno reći da je početno poricanje Kine ozbiljnosti izbijanja SARS-CoV-2 sa centrom u Vuhanu dovelo do širenja zaraze, oni su nakon svega uveli vrlo stroge mjere uključujući gotovo potpuno ograničenje kretanja u gradu i zatvaranje samog grada kao i drugih gradova u Kini.”, napisao je putem elektronske pošte Dean Winslow, infektolog sa Stanforda u Kaliforniji za Radio Slobodnu Evropu.

Uhvaćeni u sredini

Veliko kinesko suzbijanje kombinovalo je agresivni karantin, bezobzirno nametanja ograničenja i invazivno nadgledanje putem najsavremenih mogućnosti tehnologije umjetne inteligencije.

Čak je i direktor SZO u “čestitajući” zbog kineskog odgovora na krizu u januaru podvukao da su protivvirusne mjere imale “ozbiljne socijalne i ekonomske posljedice… na kineski narod.”

The New York Times je izračunao da je najmanje 760 miliona Kineza bilo izloženo nekoj vrsti kućne izolacije.

Prepoznavanje lica, umjetna inteligencija i druge tehnike “velikih podataka” bili su takođe u fokusu napora kako bi se postiglo ono što iz SZO opisuju kao “praćenje kontakata i menadžment prioritetne populacije”.

Human Rights Watch (HRW) glasno je prigovarao na blokade i zatvaranja u Kini, arbitrarna privođenja i druge brutalnosti kao i listu mjera za nenamjerne žrtve među kojima je i dječak sa poteškoćama u razvoju koji je preminuo zbog posljedica zanemarivanja nakon što su njegovi srodnici bili prisiljeni na karantnin.

HRW je u izvještaju od 30. januara pozvao Peking na uzdržanost u restrikcijama: Kina: Poštujte prava u borbi sa korona virusom.

Zastrašujuće priče izbile su na površinu iz slučajeva koji su uključivali termalne slika, prepoznavanje lica i kompjuterske programa umjetne inteligencije te drugih načina nadgledanja koje je koristila Kina.

Jednog vlasnika restorana u Hubeiju usred noći posjetila je policija kada se vratio iz mjesta sa visokim brojem zaraženih korona virusom u svoju kuću u Sečuanu kako bi mu naredili karantin od dvije sedmice, izvijestila je Al Jazeera. Kada je izašao da uzme povrće, brzo ga je pojurila policija koja je očigledno koristila kamere iz susjedstva i tehnologiju prepoznavanja lica.

‘To nije strogo’

Od Francuske do Češke čak i Italije, zvaničnici izvan Kine javno su se suočili sa zamjenom potrebe za nadgledanjem i promatranjem “socijalnog distanciranja” kao i drugih metoda zaštite u javnosti, s jedne strane, i nevoljkosti da budu odlučniji u nametanju, sa druge.

Tokom posjete, u kojoj je podijelio informacije sa vlastima na sjeveru Italije 19. marta, zvaničnik kineskog Crvenog krsta, Sun Šuopeng se hvalio “opadajućim trendovima” infekcije u Vuhanu nakon mjesec dana pošto je usvojena politika zatvaranja. “Ovdje u Milanu, oblasti koju je najviše pogodio COVID-19”, rekao je “nema strogog ograničenja”.

Jedna od glavnih kritika kineskog odgovora i njegove izvedivosti na Zapadu bila je stepen invazivnog pristupa i kontrole koji bi bilo teško izvesti u društvima gdje su lične slobode i profesionalne ambicije mnogo jače zaštićene.

“Mora postojati balans u zaštiti ljudskih života i načina života”, citirao je magazine Time stručnjaka za infektivne bolesti sa univerziteta u Hongkongu, Bena Cowlinga.

Drugi kritičari povukli su paralelu između kineske zvanične beskompromisnosti prema javnim zatvaranjima i dokazima da su inicijalno prikrivali dokaze o prenošenju virusa sa životinje na čovjeka preko kojeg je počelo širenja, brisanja uznemirujućih brojki o širenju zaraze i neuspjeha da se adekvatno informiše javnost o rizicima.

Vijest da su vlasti zatvorile šangajsku laboratoriju koja je napravila jedan od najznačajnijih naučnih proboja zbog “reorganizacije” dok se izbijanje korona virusa prešlo u pandemiju, potaknulo je optužbe za neprestano zataškavanje. Dužnosnici nisu objasnili zatvaranje, koje je uslijedilo dan nakon što je laboratorija objavila niz gena korona virusa na otvorenoj platformi.

“Mislio sam da nema šanse da ti brojevi budu stvarni”, magazin Science citirao je Tima Eckmannsa, epidemiolog Instituta Robert Koch i član misije WHO-Kina, u vezi s njihovim utvrđivanjem činjenicama.

Samo jedna bitka

Misija je zaključila u tom trenutku da je “opadanje slučajeva COVID-19 u Kini stvarno”, i ovosedmične statistike to podržavaju.

Ali da li će tako i ostati ostaje ključno pitanje za Kinu i ostatak svijeta dok se napori za zaustavljanje pandemije nastavljaju.

U Vuhanu, 19. marta, zvaničnici su izvijestili da nema lokalnog prenošenja drugi dan uzastopno.

Neka od restriktivnih zatvaranja u Hubei provinciji su prekinuta ili poništena tokom druge polovine marta, kontrolni punktovi sklonjeni i povučene zabrane putovanja u regiji.

SZO je pozvao kineske zvaničnike da “pažljivo prate faze popuštanja trenutnih restrikcija koje se odnose na kretanje i okupljanje u javnosti” zbog mogućih preostalih lanaca prenosa COVID-19.

Zvaničnici, naglašeno je, trebaju pokazati “jasno prepoznavanje i spremnost na potrebu momentalne reakcije na bilo kakve nove slučajeve COVID-19 ili klastere dok su ključni elementi strategije suzbijanja ukinuti.”

“Očigledno je da će vrijeme pokazati”, kaže Winslow sa Stanforda. “Kako ja shvatam, oni ne odbacuju sve mjere javnog zdravstva (kao što je socijalno distanciranje ili javna okupljanja, itd.) tako da bi njihov odgovor mogao biti adekvatan kako bi se spriječio ‘drugi talas’ kao što je bio slučaj sa pandemijom španske groznice 1918-19.”

Tim za odgovor na COVID-19 britanskog Imperial College-a 16. marta objavio je u izvještaju poticanje britanske i vlade SAD na jaču akciju kako bi se reducirali socijalni kontakti u borbi protiv pandemije, takođe je upozorio na ranjivost napora “suzbijanja” putem tzv. nefarmaceutskih intervencija (NPIs) kao što je samoizolacija i zatvaranje mjesta javnog okupljanja.

“Glavni izazov ovog pristupa jeste da NPIs (kao i medikamenti, ako su dostupni) moraju biti održavani – makar sporadično – sve dok virus cirkuliše među ljudskom populacijom, ili dok se ne pronađe vakcina”, rečeno je u izvještaju.

Michael Osterholm koji je u svojoj knjizi iz 2017. upozorio – Najsmrtonosniji neprijatelj: Naš rat protiv bakterija ubica – da su već ranije korona virusi poput SARS-a i MERS-a bili “glasnici” onoga što dolazi, prošle sedmice je napisao “kao da pokušavate da zaustavite vjetar”.

Dodao je: “Ono što smo vidjeli u Kini, u šta sam ubijeđen, kao i mnoge moje kolege, jeste da, čim shvate da svo to socijalno distanciranje, obavezno ostajanje kod kuće – nisu napustili svoje kuće sedmicama – kada se vrate na posao, kada su u avionima, vozovima, podzemnim željeznicama, autobusima, gradskoj gužvi… čak i u Kini, korona virus će se ponovo vratiti.“

Radio Slobodna Evropa