Goran Pandža: U amanet nikome
Povezani članci
- Čulić: Haška obratnica
- Pitanje Kosova nije bitno za Rusiju
- STARINA NOGO I DELI KOLJEVIĆ
- Vesna Rajnović: Pravedna kazna za pedofile
- Schmidt omogućio otvaranje instituta u Memorijalnom centru u Srebrenici i najavio registar osuđenih za ratne zločine
- Documenta: Pozdravljamo presudu Karadžiću, zabrinuti smo zbog negiranja presude Prliću od strane HNS-a
Otkako je 12. februara Ustavni sud BiH suspendovao član 5. Zakona o jedinstvenom matičnom broju, nijedno dijete rođeno nakon tog datuma ne može steći jedinstveni matični broj, samim tim ni čitav niz osnovnih ljudskih prava, zdravstvenu knjižicu, kao što ni njihove majke, porodilje, nemaju pravo na adekvatnu naknadu koja bi trebala zakonski da im pripada.
“Nepostojeća” djeca
Do ove bizarne situacije u kojoj su novorođenčad sa roditeljima doslovce gurnuta u ilegalu, obzirom da drugi zakoni nalažu registrovanje djece u roku od 30 dana nakon rođenja, što je sada nemoguće, došlo je još bizarnijim slijedom događaja koji, nažalost, kao i većina drugih problema u Bosni i Hercegovini, seže unazad do ratnih zbivanja.
Naime, razlog suspendovanja navedenog člana zakona je neusklađenost državnog Zakona o matičnom broju sa entitetskim Zakonom o lokalnoj samoupravi Republike Srpske, a sve zbog dvojnih naziva nekih opština u ovom entitetu, kao npr. Bosanski brod / Brod. Dok jedni odluku Ustavnog suda da se državni i entitetski zakon moraju uskladiti, tumače kao čisto zahtjev da se samo uskladi naziv opština, drugi smatraju da to podrazumijeva i mijenjanje registracionih područja opština tj. njihovo usklađenje sa entitetskim linijama, pa tako pozadina cjelokupnog problema tek postalih roditelja ne leži u suštinskim brigama svakog roditelja – kako djetetu obezbijediti potrebnu hranu, njegu i osnove za pristojan život, već u politikanskim odnosima bh. političara.
Brod bez putnika
I dok se nastavljaju prepucavanja o tumačenjima ustava i zakona, nazivima opština, registracionim područjima i vječitoj dilemi ko je prvi počeo rat, osnovno pitanje je kakvu uopšte budućnost i perspektivu mogu očekivati djeca “ilegalci” u državi koja im ne omogućava niti jedinstveni matični broj kao dokaz da postoje, te kakvu motivaciju budući roditelji mogu imati da u takvoj državi rađaju i odgajaju djecu.
Kakav god prefiks dodavali ovom našem zajedničkom brodu na putu ka EU i nekom boljem životu, u kakve god ga linije i okvire svrstavali, sličnim svađama za kormilom će svakako postati nebitno kuda i kako plovimo jer će brod, ne promijeni li se nešto, sve više postajati prazna ljuštura, a gradovi i registraciona područja oko kojih se svađamo ostati u amanet nikome.