Odlazak legende: Marijan Beneš umro u Banjaluci
Povezani članci
- Započeo Festival mlade publike ‘Korzo’: Suvremen, živ i moderan teatar!
- BH. intelektualci pisali Michaelu Rothu: Ako BiH ostane na sadašnjoj putanji, to će dovesti do nasilnog sukoba
- METAFIZIČKO PROMIŠLJANJE SVETA
- ‘D’Annunzijev potpis’ ili što bi se dogodilo da hrvatski izdavač izda knjigu koja veliča Pavelića i Budaka
- ‘Osvajanje sreće’ na platou ispod Starog mosta
- Izložba “COLLEGIUM ARTISTICUM 2016” u Sarajevu
Jedan od najboljih evropskih boksera svih vremena i legenda jugoslovenskog boksa Marijan Beneš preminuo je danas u Banjaluci u 67. godini.
Beneš je preminuo nakon duge i teške bolesti i u teškoj materijalnoj situaciji.
Marijan Beneš rođen je 11. juna 1951. u Beogradu. U Banjaluku doseljava 1967. godine i postaje članom Bokserskog kluba Slavija za koji je boksao tokom cijele karijere. Uz Matu Parlova i Antona Josipovića, čini zlatnu generaciju boksa u bivšoj SFRJ.
Poslije briljantne amaterske karijere i osvojene zlatne medalje na prvenstvu Evrope u boksu 1973. godine održanom u Beogradu, prešao je u profesionalce i osvojio titulu evropskog prvaka u verziji Evropske bokserske unije u lako-velter kategoriji 1979. godine.
Beneš u 39 profesionalnih mečeva, 32 puta iz ringa izašao kao pobjednik. Bio je poznat po čeličnoj pesnici, pa je tako 21 meč pobijedio nokautom. Od šest izgubljenih mečeva, tri je izgubio nokautom, a jedan meč je boksovao neriješeno.
Beneš se povukao iz boksa 1983. godine i boksovao je još dva egzibiciona meča tokom devedesetih godina prošlog vijeka. Iz boksa se povukao zbog teške povrede i gubitka oka.
Marijan je razbijao i predrasude o bokserima svirajući violinu i flautu, te pišući poeziju.
U ratu je, kako je sam često govorio bio neželjen i u rodnoj Banjaluci, ali i u Hrvatskoj. Poslije rata se ipak vratio u Banjaluku, gdje je živio do smrti.
O politici nikad nije govorio. A kad su svi oni, koji su do juče bili Titovci od glave do pete, počeli da se utrkuju ko će ga više ocrniti i izreći najgnusnije laži, Marjan je, prisjećajujući se svega onoga što je doživio i proživio u Jugoslaviji, za Titovog vremena, sjeo i napisao pjesmu o Titu.