ENG
BEĆA
Autor/ica 👤tačno.net
Povezani članci
Foto: sutra.ba
Esej – sjećanje
Piše: Gradimir Gojer
Zoran Bečić, rođeni Čačanin, svim svojim životnim etapama Sarajlija… I to onaj de luxe Sarajlija!
Onaj tko u Sarajevu za njegovog više nego prekratkog života nije čuo i ne zna za glumca Zorana Bečića, uistinu, ne može sebi priskrbiti atribut Sarajlije!!! Neki ljudi za svoga života, ma kojom se on dužinom mjerio, ne mogu sebi dozvoliti da kažu da su bili Sarajlije?!? Zoran Bečić je, dapače, bio obožavani Sarajlija!
Njega su voljeli svi grđani Grada na Miljacki. Bio je poznanik, ali i prijatelj, hamala sa čaršije, dobroćudnih hranitelja golubova sa Markala, Sebilja ili šetališta Maka Dizdara uz Miljacku…
Na piće i skromnu mezu zvale su ga Sarajlije sa Bistrika, Vratnika, Otoke ili sa Ilidže…
Svima je Beća, kako su ga poštovali u rodnom Čačku, a nastavili poštovati u klubani FK Sarajevo, bio pojam urbane uglađenosti, gradske gospodstvenosti, bio, jednostavno, samo njihov Glumac!
Po završetku školovanja na tadašnjoj beogradskoj Akademiji za pozorište, radio, televiziju i film Bečić je kao svršeni student čuvenog glumca i redatelja Mate Miloševića postao protagonistom!
I to najprije u čuvenom teatru na Crvenom Krstu u Beogradu – Beogradskom dramskom pozorištu.
Ljubav, golema ljubav prema kostimografkinji i scenografu, velikoj umjetnici Vanji Popović, definitivno je Bečića okovala za Sarajevo, taj grad sa velikim G (!), u kojem se Beća definitivno i kao glumac i kao čovjek ostvario i postvario!!!
Tadašnje Malo pozorište prihvatilo ga je kao najrođenijeg, kao istinskog protagonistu!!! Tek neko vrijeme prije toga, a poslije završetka beogradskih studija Zoran Bečić je ostvarivao ozbiljan dramski trag u Kazalištu Marina Držića u Dubrovniku, gdje je njegova urođena gospodstvenost bila polirana specifičnom dubrovačkom finecom, ili aristokratičnošću po dubrovačku.
Bečić je po dolasku u Malo pozorište (danas Kamerni teatar 55), u to doba teatar vođen umjetničkim porivima Jurislava Korenića, Zlatana Dorića i dr Josipa Lešića, te lektora dr Miroslava Avrama, ostvario impresivan maloscenski repertoar, a neke od uloga poput onih u predstavama Noć ubica ili Idiot bitno su determinirale njegovu dalju kazališnu karijeru. Bečićeve kreacije u predstavama Nije čovjek ko ne umre Velimira Stojanovića i redatelja Ljubiše Gerogievskog, a posebno kreacija Henrika u predstavi Vjenčanje Vitolda Gombroviča, u režiji Tadeuša Minca, obilježili su ponajuspješnije sezone ovog popularnog teatarskog središta iz sarajevske ulice Maršala Tita.
Bečićev angažman, ali i iskustvo sticano u gospodskom Gradu podno Minčete, urodiće odličnom režijom koju Bečić realizira listinama čuvenog dramskog djela Iva Vojnovića, središnjeg dijela trilogije Suton, ponovno na pozornici Kamernog teatra 55, gdje je glumački briljirala Mediha Musliović. Kao knez Rjepnin u glumačkom više nego sjajnom korespondiranju sa Nadom Đurevskom, Zoran Bečić je dao obol jedinstvenom čitanju Romana o Londonu Crnjanskog, u vehementno pozicioniranoj režiji Sulejmana Kupusovića.
Bečić je žovijalno, histrionsko razuđenu ulogu ostvario i u predstavi prema tekstu Zube Ljumovića Rucante na sceni Kamernog teatra 55, kao i u predstavi Sporting life.
Bečić je doprinio kvalitetnom glumačkom koncu dvadesetog stoljeća ne samo na sceni Kamernog teatra 55 i Narodnog pozorišta Sarajevo, potvrđujući se u glumačkom poslu i na drugim bh. pozornicama…
Tako on biva rado viđen interpretator repertoara goleme stilske i žanrovske razuđenosti u Narodnom pozorištu Mostar, a njegova uloga Dajdže u Silajdžićevom Hamdibegu (dramaturška adaptacija Nijaza Alispahića) u režiji Gradimira Gojera, svojom toplinom i golemom glumačkom iskrenošću jednako je zapalila široke slojeve teatarske publike ne samo diljem BiH, u Hrvatskoj, već i u Americi…
Bečićeve uloge u Samokovlijinoj Hanki (Narodno pozorište Sarajevo), kao i Kovačevoj duodrami Ponoćni vlak u Kamernom teatru 55, bile su i od kritike, kao i najšire publike toplo pozdravljene!
Posljednji period Bečićevog glumačkog stvaralaštva i života zaprema jedan golemi stahanovski angažman kao glumca, ali u isto doba i kao direktora Drame Narodnog pozorišta Sarajevo, kada radeći sjajnu, u svim etapama i segmentima ulogu Žutilova u Sterijinim Rodoljupcima, tragično okončava svoje istrajavanje na dubokoj teatarskoj brazdi…
Dajući aktivni dopinos u teatarskom pokretu otpora, tijekom agresije na državu BiH 1992. – 1995. Zoran Bečić je ostvario jednu nezaboravnu kreaciju u predstavi Sarajevskog ratnog teatra – SARTRa, Sklonište autora Safeta Plakala i Dubravka Bibanovića, u režiji Bibanovića.
Zoran Bečić je bio glumac – intelektualac, građanin svijeta i Čačanin pred kojim su se jednako klanjali hranitelji golubova kod Sebilja na Baš Čaršiji i najelitnija kazališna publika Sarajeva, Beograda, Zagreba, Evrope i svijeta!
Autor/ica 👤tačno.net
