Od velikosrpstva dva putića

Izdvajamo

• Tako su današnji protesti u RS otkrili jednu od najvećih analitičarskih zabluda. Nije veličanje velikorspske ideologije i nacionalizma trik koji služi da se legitimiraju ekonomski porazi. Naprotiv. Ekonomija je trik koji služi da se legitimira velikosrpska ideologija, kako u poziciji tako i u opoziciji. Otuda i stalno pozivanje na Srbiju.

Povezani članci

• Generacija kojoj će djeca pokoriti svijet
• Pravda za Davida i u Oslu: OKUPLJANJE U NEDJELJU
• Dodik brine o starim drugarima: Kopanji 200.000 evra za promicanje istine
• Dobrovoljna prijava dobrovoljnog dezertera
• Tegeltija nedostojan funkcije u pravosuđu
• Logoraši iz trojke ovdje su zadnji put vidjeli sunce

Foto: Tanjug

Društvo u kojem je opozicija Sonja Karadžić, a pozicija Milorad Dodik s punim ustima Ratka Mladića je ultimativno fašističko društvo. Otuda je odaslana i važna predizborna poruka. Svi koji danas žive u RS mogu birati koje četnike žele na vlasti: velikosrbe koji sebi tepaju da su socijaldemokrate ili velikosrbe koji sebi ne tepaju da su socijaldemokrate.

Piše: Amila Kahrović Posavljak

Pompezno najavljivani i još pompeznije osporavani skup opozicije je završio. Baš kao i Dodikov kontra-miting. Sve je bilo bez incidenata i bez rezultata. No, maske su pale.

Od kada je Milorad Dodik na vlasti, opozicija u Republici Srpskoj ne miruje upozoravajući na Dodikov razorni kriminal. No sve vrijeme, što se u medijima često prešućuje, opozicija ima ideološku poziciju identičnu Dodikovoj.

Nakon već pomenutih pompeznih najava protesta poniženih i obespravljanih, te nakon osporavanja i medijskih spinova prema kojima su za proteste odgovorni svi od Al-Kaide, preko Davutoglua pa do post-mortem Alije Izetbegovića, javnost je očekivala ozbiljne proteste i(li) ozbiljne poruke s govornice. Umjesto toga su se desila dva seoska vašara koja odašiljala istu poruku, pri tome se međusobno osporavajući. Otuda su današnji protesti zapravo parada republičkosrspske šizofrene borbe za položaj. A taj položaj, treba li podsjećati, počiva na mrtvim kostima ubijenih građana, onih “drugih i drugačijih” na koje se u svom krajnje ciničnom govoru Milorad Dodik danas referirao. No, kako stvari s baštinjenjem rezulatata rata stoje, Dodik u opoziciji ima ozbiljnog konkurenta. Opozicija se, kao da je nasjela na priče Milorada Dodika o izdajništvu, sve vrijeme trudila dokazati da su hard-core Srbi više nego li SNSD. Otuda su se protesti i kontra-miting pokazali kao neka postmoderna forma svečetničkog sabora. Dok je SNSD za svjedoka svoje srpskosti prizivao sina Ratka Mladića, dotle nam se s opozicione bine smiješila Sonja Karadžić, kćerka jednog od utemeljitelja Republike Srpske i haškog osuđenika za genocid. Pozicija je s ponosom poručivala: “Naš najveći uspjeh u ratu je bio što se nismo podijelili na četnike i partizane”. Opozicija je neprestano ponavljala da se nema čega stidjeti, misleći na rat. Valjda nekome ni više od sto hljada mrtvih nije razlog za stid. Dodik je grmio o tome kako tamo gdje nije stala noga srpske vojske nema slobode. O tome svjedoče stratišta onih koji se nisu pronašli u velikosrpskoj “slobodi”, poput Tomašice, Srebrenice, Prijedora, Višegrada, Kozarca, Zvornika, Foče i drugih mjesta. Istovremeno je opoziciona nova nada srpske politike i mala kći velikog ratnog zločinca, Sonja Karadžić, prenosila okupljenima “očinske” poruke za koje je nedvosmisleno jasno odakle dolaze, a opozitni puk je odgovarao skandiranjem “Rašo, Rašo”. Na sceni opozicije je sve ono što se označava kao četništvo bilo, koje li ironije, mnogo otvorenije nego li Dodikovo. Milorad Dodik je lagao o drugima i drugačijima tvrdeći da želi dobro svim građanima Srpske koji je poštuju. Onima koji je “nisu poštovali” i danas se bave instituti za traženje nestalih. Opozicija nije bila čak ni ušminkana ili cinična već je pričala o velikim srpskim herojima (čitaj: ratnim zločincima), ponosno isticala ratna dostignuća i mjesto na kojem se nalaze. Opozicija i pozicija su se pokazale složnijima nego ikada u očuvanju temeljnih dostignuća genocida i etničkog čišćenja. Na dva različita skupa – međusobno neprijateljska – pozicija i opozicija su poručile građanima koji nisu Srbi, ali i hrabrim mladim ljudima srpske nacionalnosti koji ne pristaju na legitimiranje ratnih zločina, da nemaju šta tražiti u “njihovoj kući Srpskoj”. Ni pozicionoj ni opozicionoj.

Još je jedno mjesto u kojem se današnje mitingovanje pokazuje kao prvorazredan nacionalistički i predizborni teatar koji je Banja Luku preobrazio u Draževinu. A to je činjenica da se s opozicione tribine, osim baštinjenja četništva i kukanja kako je Milorad Dodik lopov, nije čulo ništa novo. Nema ekonomske agende, nema zrelog promišljanja. Nema čak niti opozicije. Umjesto opozicije tu je tek gomila pretencionznih baštinika velikosrspke ideologije koji bi da zasjednu na Dodikovo mjesto i da dokažu da su “veći Srbi” od njega. U televizijskim nastupima ovoj opoziciji su puna usta ekonomije. No, ova “ekonomija” je običan tv-mit i to iz dva razloga. Prvi je činjenica da se opozicija, baš kao ni Milorad Dodik, ne pita ništa. Minimalno funkcioniranje budžeta ovog entiteta zavisi od stranih kreditora. A onaj ko daje novac daje i uslove. Drugi razlog je još i jasniji. Opozicija nudi potpuno istu ideološku agendu kao SNSD, a ideologija je čvrsto svezana s ekonomskim konceptima. Opozicija u RS je drugačija od pozicije taman u onolikoj mjeri u kojoj je Milorad Dodik socijaldemokrata. Nadalje, pitanje je koliko je moguće slijediti ideološki koncept pozicije, a imati dijametralno suprotnu ekonomsku agendu? Ekonomija se tu uklapa u opće stanje i služi samo kao prvorazredni marketinški trik. Tako su današnji protesti u RS otkrili jednu od najvećih analitičarskih zabluda. Nije veličanje velikorspske ideologije i nacionalizma trik koji služi da se legitimiraju ekonomski porazi. Naprotiv. Ekonomija je trik koji služi da se legitimira velikosrpska ideologija, kako u poziciji tako i u opoziciji. Otuda i stalno pozivanje na Srbiju.

Zato su se današnji skupovi pokazali kao protesti opozicionih velikosrba protiv pozicionih velikosrba. Društvo u kojem je opozicija Sonja Karadžić, a pozicija Milorad Dodik s punim ustima Ratka Mladića je ultimativno fašističko društvo. Otuda je odaslana i važna predizborna poruka. Svi koji danas žive u RS mogu birati koje četnike žele na vlasti: velikosrbe koji sebi tepaju da su socijaldemokrate ili velikosrbe koji sebi ne tepaju da su socijaldemokrate.