Hava Tatarević, primjer najgrubljeg kršenja prava žrtava rata u RS-u

Izdvajamo

• "Vaše ministarstvo traži od majke Have Tatarević dokaze o načinu stradanja u monstruoznoj masovnoj grobnici Tomašica pronađenih ostataka njenih 6 sinova i supruga, a Vlada RS, čiji ste i vi dio, formira Republički centar za istraživanje rata, ratnih zločina i traženje nestalih lica gdje nema pomena o zločinački ubijenim najmilijima majke Have Tatarević, kao niti 3.173 u svega nekoliko mjeseci 1992. godine ubijenih Hrvata i Bošnjaka opštine Prijedor, sa punim imenom i prezimenom i matičnim brojem definisanim civilnim stradalnicima zločinačko-istrebljivačkog pohoda ondašnjih vojno-policijskih snaga RS. Vi drsko i sramno tražite od jedne majke kojoj su ubili 6 sinova tako nešto?! Licemjerje neviđenih razmjera!“

Povezani članci

• Nihadu Šahoviću je potrebna pomoć dobrih ljudi
• Branislav Dukić: Nastup Thompsona bi bio ustaško orgijanje i monstruozno izrugivanje žrtvi
• Etičko povjerenstvo: Glavaš je SS-gardu postrojavao prije kampanje pa nismo nadležni za osporavanje njegove kandidature
• Incijativa za Stolac odgovorila Hrvatskom narodnom saboru: Vi ste sabor HDZ plaćenika i poslušnika
• Prva presuda o odgovornosti države za zločin na Kosovu: Odšteta porodicama žrtava zločina u Podujevu
• ISTRAŽIVANJE: Sistemsko zataškavanje medicinskih grešaka u RS

Majka Hava 21 godinu tražila je svoju djecu i supruga, koji su ležali skriveni ispod tona zemlje u masovnoj grobnici Tomašica. Ali sve to očito za vlasti bosanskohercegovačkog entiteta RS nisu validni argumenti kako bi se Havi Tatarević priznalo pravo na invalidninu civilne žrtve rata

Hava Tatarević 20. jula u selu Zecovi kod Prijedora ukopala je šest sinova i supruga koje su pripadnici vojske i policije bosanskih Srba, kao i više stotina bošnjačkih i hrvatskih civila, ubili u julu 1992. na području te opštine.

Majka Hava 21 godinu tražila je svoju djecu i supruga, koji su ležali skriveni ispod tona zemlje u masovnoj grobnici Tomašica.  Ali sve to očito za vlasti bosanskohercegovačkog entiteta Republika Srpska, upozorava u izjavi za Anadolu Agency Behzad Čirkin poslanik u Narodnoj skupštini RS, nisu validni argumenti kako bi se Havi Tatarević priznalo pravo na invalidninu civilne žrtve rata.

U obrazloženju Ministarstva rada i invalidsko boračke zaštite kao razlog za ovakvu odluku zatraženo je da majka Hava“ dokaže način stradanja njenih sinova i njenog supruga“.

Istovremeno, kaže Čirkin, u spomenutom rješenju stoji da je ono “konačno u upravnom postupku i protiv istog nije dozvoljena žalba, niti se može pokrenuti upravni spor u smislu Zakona o zaštiti civilnih žrtava rata“.

U otvorenom pismu upućenom ministru rada i invalidsko boračke zaštite Petru Đokiću Čirkin je, između ostalog, naveo da “pošto je u Republici Srpskoj na snazi retrogradan revizionistički pristup događajima iz zadnjega rata i pošto se kroz “vladu konitnuiteta“ RS, čiji ste vi dio, formirao neustavni Republički centar za istraživanje rata, ratnih zločina i traženje nestalih lica u okviru Ministarstva pravde RS, na čijem je čelu gospođa Gorana Zlatković, član Socijalističke partije čiji ste vi predsjednik skrećem vam pažnju da u ovom slučaju snosite dvostruku odgovornost i kao čelni čovjek nadležnog ministarstva i kao čelni čovjek Socijalističke partije”.

“Po oba osnova ćete bivati u javnosti permanentno prozivani zbog ovog flangrantnog kršenja ljudskih prava u slučaju majke Have Tatarević, njenog ubijenog supruga i njenih ubijenih 6 sinova od strane vojno-policijskih snaga RS na dan 23. jula 1992. godine“, naveo je Čirkin.

Čirkin upozorava i na činjenicu da se i Republički centar za istraživanje ratnih zločina finansira iz budžeta Vlade RS “kojeg pune svi građani RS, i Srbi i Hrvati i Bošnjaci i svi ostali, ali da se u njemu obrađuju navedene kategorije samo iz srpskoga naroda”.

“Vaše ministarstvo traži od majke Have Tatarević dokaze o načinu stradanja u monstruoznoj masovnoj grobnici Tomašica pronađenih ostataka njenih 6 sinova i supruga, a Vlada RS, čiji ste i vi dio, formira Republički centar za istraživanje rata, ratnih zločina i traženje nestalih lica gdje nema pomena o zločinački ubijenim najmilijima majke Have Tatarević, kao niti 3.173 u svega nekoliko mjeseci 1992. godine ubijenih Hrvata i Bošnjaka opštine Prijedor, sa punim imenom i prezimenom i matičnim brojem definisanim civilnim stradalnicima zločinačko-istrebljivačkog pohoda ondašnjih vojno-policijskih snaga RS. Vi drsko i sramno tražite od jedne majke kojoj su ubili 6 sinova tako nešto?! Licemjerje neviđenih razmjera!“, podvukao je Čirkin.

Istim povodom oglasio se i potpredsjednik Narodne skupštine RS Ramiz Salkić koji je uputio pismo premijerki bh. entiteta RS Željki Cvijanović u kome traži da se u najkraćem roku ispravi nepravde koja se čini prema Havi Tatarević.

“Obrazloženje za ukidanje prava na invalidninu predstavlja jedan od najgrubljih primjera kršenja prava žrtve i teško je povjerovati da su odgovorni u nadležnom ministarstvu u Vladi na čijem ste čelu spremni negirati sudske presude, prethodne odluke i najvažniju činjenicu da je Hava Tatarević izgubila šest sinova i muža, i da se danas pokušava negirati njeno elementarno pravo na minimum sredstava za život kao naknada za izgubljene sinove“, naveo je Salkić.

Istovremeno Salkić je  izrazio i sumnju “kako se pokušavaju u nadležnim institucijama entiteta RS, preko slučaja majke Have Tatarević, revidirati činjenice o ubistvu i stradanju Bošnjaka u Prijedoru i RS“.

“Majka šest ubijenih sinova i muža Hava Tatarević ne smije biti žrtva sistema“, navodi Salkić.

Čirkin dodaje kako je slučaj Majke Have samo posljednji u nizu primjera kako se u RS-u zakoni selektivno primjenjuju, te kako je tokom posljednje godine doneseno i niz drugih zakona i odluka kojima se građani nesrspke nacionalnosti dovode u neravnopravan položaj.

Podsjećamo, na tu činjenicu  stiglo je i više upozorenja od bošnjačkih delegata u Vijeću naroda RS. Podsljednji od njih je Zakon o izvršnom postupku RS kojim se naknada za materijalnu i nematreijalnu ratnu štetu, pretvara u javni dug,a što istakao je potpredsjednik Vijeća naroda RS Mirsad Đapo, direktno pogađa više hiljada bivših logora, uglavnom Bošnjaka, koji najverovatnije neće za života uspjeti dobiti novčanu naknadu na osnovu pravosnažnih sudskih presuda.

AA