San o Evropi i noćna mora populizma

Povezani članci

• Počelo suđenje Gadafijevim sinovima
• Spiegel: Državni pogreb za Titovu udovicu
• Studentska reakcija na vladino otkazivanje pregovora: Masovni prosvjedi večeras u Hong Kongu
• Nemačka gasi poslednje tri nuklearne elektrane
• SZO: Početak vakcinacije ne pre prve polovine 2021.
• Berluskoni: “Musolini je uradio dosta toga dobrog”

Izbori za Evropski parlament u maju mogli bi donijeti snažan rast populista i krajnjih desničara i jačanje njihovog uticaja na politiku Evropske unije, no što je to što ih veže i čini primamljivim rješenjem za mnoge, šta je omogućilo njihov rast i kako bi oni na kraju mogli uticati na evropski projekat, pitaju se mediji i komentatori.

„Nove populiste“ ne povezuje ksenofobija, već licemjerje

U posljednjih nekoliko mjeseci, akademici, kolumnisti i analitičari prosuli su galone tinte analizirajući takozvane “populiste” koji u toliko zemalja pobjeđuju na izborima ili su blizu pobjede, napisala je En Eplbom (Anne Applebaum), kolumnistica Vašington posta (The Washington Post), koja navodi da je i sama nastojala objasniti „zašto toliko ljudi iznenada koristi ksenofobični jezik, napada ‘elite’ i prezire međunarodne institucije svih vrsta i šta im je zajedničko?“

„Nakon mjeseci slušanja i čitanja, sada počinjem shvatati da smo svi pogriješili. Sve naše teorije promašile su poentu. To nije rasizam, politika identiteta ili čak “nacionalizam” koji povezuje predsjednika Trampa (Trump) s njegovim kolegama u Evropi i šire… Ono što povezuje Donalda Trampa, Viktora Orbana, Andreja Babiša, Jaroslava Kačinskog i Marin Le Pen (Marine) je jedna jednostavna karakterna crta: licemjerje. Oni nisu gorki neprijatelji zapadnog sistema; oni su prevaranti koji nastoje da iz njega profitiraju.“

Eplbom, između ostalog, navodi primjere američkog predsjednika Trampa i češkog premijera Babiša, koji su otvoreno govorili protiv imigranata a zapravo su, u svojim privatnim firmama ili kompanijama koje kontrolišu (Trampov golf klub Bedminster i fabrike koje kontroliše Babišova holding kompanija Agrofert), godinama zapošljavali „spektar nedovoljno plaćenih stranaca“.

Eplbom piše da je licemjerje karakteristična crta i mađarskog lidera Orbana koji se lukavo oblikovao kao neprijatelj “imigracije” i Evropske unije.

„Kada pratite tok novca priča postaje drugačija: Čak i kada je Orbanova antimigraciona retorika dostigla histerične nivoe, njegova vlada vodila je program „Zlatna viza“ koji je omogućio da više od 19.000 ljudi, među kojima i Sirijci, kupuju boravište u Mađarskoj. Naravno, čini se da su ljudi bliski premijeru od toga imali korist. Zaista, čitava grupa ljudi oko Orbana postala je misteriozno bogata posljednjih godina“, napisala je kolumnistica WP u rubrici „Mišljenje“ dodajući da se licemjerstvom objašnjava zašto su „svi ovi lideri, čim su došli na vlast, instinktivno pokušavali potkopavati štampu, ukloniti nezavisnost sudstva i kontrolisati tužioce i policiju.“

“Anti-Evropljani” na usponu

Najnovije ankete pokazuju da bi populističke, često euro-skeptičke stranke, mogle biti dovoljno uspješne na evropskim parlamentarnim izborima zakazanim za maj, odnosno da bi u novom sazivu Evropskog parlamenta mogle obezbijediti ometajuću manjinu, napisao je Leonid Beršidski (Bershidsky) u svom komentaru za američku agenciju Blumberg (Bloomberg), ističući pak kako Evropska unije time ne bi trebala biti ugrožena, jer bi uticaj populista zahtijevao nevjerovatan stepen međusobne saradnje.

Jurope Elekts (Europe Elects) predviđa da tri grupe koje objedinjuju različite ukuse populizma i euroskepticizma – Evropa naroda i sloboda (ENF), Evropa slobode i direktne demokratije (EFDD) i Evropski konzervativci i reformisti (ECR) – trebaju osvojiti 176 mjesta od ukupno 705 parlamentarnih mjesta. Međutim, u to ne spada vladajuća mađarska stranka Fidesz, koja je članica glavne frakcije desnog centra, i njenog krajnje desnog rivala Jobika, koja nije na evropskom nivou. S njima bi populisti dobili još 15 mjesta, napisao je Blumberg.

„To i dalje ostavlja otvoreno pitanje o tome kome će se pridružiti zvijezda u usponu kao što je španska Vox stranka, a kamoli ono što italijanski pokret Pet zvjezdica može odlučiti. Ako se na taj broj dodaju i druge populističke stranke kao što su poljska vladajuća stranka ‘Zakon i pravda’ (PiS), Fidesz, Švedske demokrate i belgijska nova flamanska alijansa – ukupan broj “anti-Evropljana” s lijeve i desne strane iznosio bi oko 220, što je dovoljno blizu trećine svih mjesta u parlamentu.

Blumberg naglašava da bi populisti s 220 mjesta u Evropskom parlamentu ipak mogli utjecati na kvalitativne promjene – bilo bi dovoljno blokirati napore EU da kazni Mađarsku i Poljsku za podrivanje vladavine prava. Ako se glavne stranke ne budu mogle ujediniti (što je vjerovatan scenario), „anti-Evropljani“ bi čak mogli igrati ključnu ulogu u oblikovanju budžeta EU, napisao je kolumnista Bloomberga.

Da san ne postane noćna mora

„Evropa spava u zaboravu, a narod Evrope treba da se probudi prije nego što bude prekasno. U suprotnom Evropska unija će ići putem Sovjetskog Saveza 1991. godine. Čini se da ni naši lideri ni obični građani ne razumiju da doživljavamo revolucionarni trenutak, da je raspon mogućnosti vrlo širok i da je ishod vrlo neizvjestan“, napisao je invesitor i filantrop Džordž Soroš (George Soros) u pismu objavljenom na Prodžekt Sindikejt (Project Syndicate).

Zastarjeli partijski sistem koči one koji žele da sačuvaju vrijednosti na kojima je EU osnovana, ali pomaže onima koji žele da te vrijednosti zamijene nečim radikalno drugačijim, napisao je Soroš, ističući da „stranački sistem pojedinih država odražava podjele koje su bile važne u 19. i 20. vijeku, kao što je sukob između kapitala i rada. Međutim, rascjep koji je danas najvažniji je između pro-i anti-evropskih snaga.“

Soroš tvrdi da je teško vidjeti kako se proevropske stranke mogu izvući kao pobjednici majskih izbora, osim ako ne stave interese Evrope ispred svojih. Još uvijek se može postaviti argument za očuvanje EU, kako bi se ona radikalno ponovno osmislila. Sadašnje rukovodstvo podsjeća na Politbiro kada je Sovjetski Savez propao – nastavljajući izdavati „ukaze“ kao da su još uvijek relevantni.

“Prvi korak u odbrani Evrope od njenih neprijatelja, kako unutrašnjih tako i spoljašnjih, je da se prepozna veličina njihove prijetnje. Drugi je probuditi uspavanu proevropsku većinu i mobilizirati je da brani vrijednosti na kojima je EU osnovana. Inače, san o ujedinjenoj Evropi mogao bi postati noćna mora 21. vijeka”, napisao je Soroš.

Populizam i propadanje Evrope

Populizam zahvata Evropu jer su Evropska unija i njene konstitutivne vlade „postale jednako neodgovorne kao što to bili njihovi prethodnici – aristokratija iz 18. vijeka“, napisao je ekonomista Peter Morići (Morici) za Toronto san (Sun).

Morići ističe kako je preteča EU – Evropska ekonomska zajednica iz 1957. stvorena kako bi se spriječio sljedeći svjetski rat, integrisale željezna i čelična industrija, a kasnije i tržište roba, usluga, kapitala i radne snage. No, procesom je stvorena politički neodgovorna birokratija, te su nacionalni lideri pravdajući to jačanjem evropskog suvereniteta, kroz niz ugovora i sporazuma, osnažili Evropsku komisiju da izdaje uredbe koje članice moraju direktno poštovati, a tiču se socijalne politike i ljudskih prava, zaštite potrošača i standarda proizvodnje, transporta i imigracija.

Generalno, profesionalci u metropolama su napredovali, dok obični radnici u predgrađima i zaleđu propadaju pod jarmom niskoplaćenih poslova i nezaposlenosti, opterećujućih poreza i slabljenjem policijskih i javnih službi, navodi kanadski list.

„U posljednjih nekoliko decenija arogancija Evropske komisije, teret regulacije i oporezivanja, te loše upravljanje eurom praktično su ugasili rast, veći dio južne Evrope doveli do siromaštva, a vlade u Španiji, Irskoj, Grčkoj i drugim zemljama dovele do bankrota. Sve to inspirisalo je britansku radničku klasu da se skine s albatrosa glasanjem za Brexit.“

Morici piše da se širom Evrope populisti dižu protiv ljevičara i partija desnog centra koji su kontrolisali nacionalnu politiku tokom čitavog perioda EU.

„Obični Evropljani su bespomoćni da se riješe tiranije EU, kao što su to bili i gladni seljaci pod vladavinom Luja XVI i plemića, čiji psi su se bolje hranili nego njihovi radnici. Sada se francuski seljaci ponovo okreće nasilju.“

RSE