Predrag Blagovčanin o Emiru Suljagiću: Postoje oni koji se bore i koji nikada neće odustati od borbe za istinu

Povezani članci

• Esad Bajtal o knjizi “Alija Izetbegović – jahač apokalipse ili anđeo mira”
• Zvonimir Nikolić: Nacionalne stranke su u sistemu spojenih posuda, padne li jedna, padaju sve
• Dragan Markovina: Dolazak novog totalitarizma
• SERGIO ŠOTRIĆ: OTVORENO PISMO AUSTRIJSKOM PRIJATELJU – AMBASADORU EU U BOSNI I HERCEGOVINI – JOHANN-u SATTLER-u
• JE LI MOGUĆE DA SMO SVI GLUPI?
• Drago Bojić: Mrkle tmine Domovine

„Ne pada mi na pamet da se izvinjavam Vladi RS-a za nešto što je moje mišljenje i moj stav.“

Ovu rečenicu rekao je Emir Suljagić koordinator koalicije „Prvi Mart“ nakon saopštenja SNSD-a u kojem se od Suljagića zahtjeva izvinjenje zbog poređenja Vlade RS-a sa Wehrmacht.

Sa psihoanalitičkog stajališta Milorad Dodik i ostatak bh. političke elite, ukoliko ih uopšte možemo tako okarakterisati, pripadaju odabranom krugu veoma osjetljivih ljudi, lako uvrijedljivih isključivo u situacijama kada im u lice saopštite istinu.

Suljagićeva komparacija  R. Srpske sa njemačkim Wehrmachtom možda je do sad najbolje poređenje i najbolje objašnjenje funkcionisanja  političkog sistema na kojem se temelji ovaj bh. entitet.

Bez ponavljanja istorijskih činjenica i hronologije nastanka ovog entiteta koje samo glup ili lud čovjek ne može prihvatiti, potvrdu Suljagićeve teze o R.Srpskoj kao Wehrmacht 21. vijeka možete dobiti i dobijate svakodnevno kada npr. uđete u zgradu opštine Sokolac sa namjerom da  prijavite mjesto prebivališta na kojem ste živjeli  do 1992. godine. Ukoliko mi ne vjerujete, pokušajte?

Potvrdu da živite, ako ste uopšte uspjeli da preživite, u kako to vladajući SNSD voli reći „boljem dijelu“ naše države  dobijate i kada vam se dijete vrati sa školske slave sa pitanjem zašto mu iznad table u učionici visi dvometarski krst.

Šok, nevjericu, a malo kasnije i bolno prihvatanje činjenice  da živite na dijelu države ekskluzivno predodređenom jednom narodu, u ovom slučaju srpskom, dobijete istog momenta kada se predstavite i saopštite puno ime i prezime.

Postavlja se i pitanje kome se to treba izvinuti Emir Suljagić?

Vladi RS-a ili da budemo precizniji Miloradu Dodiku?

Instituciji odnosno prvom čovjeku R. Srpske koji euforično na aerodromu sa velikim zagrljaljem sačeka potvrđenog i osuđenog ratnog zločinca Biljanu Plavšić? Da li se možda  treba izvinuti političaru koji tvrdi  da njemu ne mogu suditi muslimani i Hrvati ili to izvinjenje zahtjeva čovjek koji konstantno sa velikom satisfakcijom negira jedan od najgorih zločina počinjenih u istoriji čovječanstva?

Apsurdno, umobolno čak i sadistički predstavlja pomisao da Milorad Dodik protagonista Karadžićeve politke zahtjeva izvinjenje od čovjeka kojem je upravo ta politika uništila život.

Nerealno i neshvatljivo zvuči  ideja da Dodik traži izvinjenje od hiljada ubijenih i prognanih ljudi koje Emir Suljagić predstavlja.

Građanska inicijativa 1. mart na čelu sa Emirom Suljagićem predstavljaju nerješivu enigmu u sadašnjeg  političkog establišmentu R. Srpske isključivo zbog činjenice da iza ove inicijative ne krije niti jedna politička partija niti bilo kakav skriveni motiv. Već  jasno definisan cilj. Iskonska borba za vlastitu zemlju.

U beskrajnom moru političkih poltrona, vladinih poslušnika, vladinih i nevladinih organizacija i inicijativa čija je primarna uloga osigurati stedstva iz novog granta, pojava Emira Suljagića čovjeka sa jasno definisanim stavom i kristalno jasnom vizijom zemlje u kojoj želi da živi, predstavlja nadu da ipak ima onih koji nisu odustali, odnosno da postoje oni koji se bore i koji će se nastaviti boriti za ideju jedne normalne građanske države u kojom možda nećemo živjeti mi, al naša djeca sigurno hoće.